MIjn broer stuurde me een foto. ‘Ken je ze nog’, vroeg hij. Het was een foto van de onderwijzers van de lagere school. Heul lang geleden.
Ik heb er even eentje in het bijzonder uitgelicht. De struise dame in het midden: Juffrouw Uiterelst. Of wij haar juffrouw noemden omdat ze onze ‘juf’ was of omdat ze vrijgezel was… geen idee. Ik denk het laatste. Wij waren onder de indruk van haar. Streng doch rechtvaardig, zoiets.
Ik herinner me dat zij ooit mijn moeder belde met de vraag of ze ons, de tweeling, mee naar het strand mocht nemen. Haar nichtje logeerde bij haar en het leek haar leuk om meer kinderen mee te nemen. Een tweeling was dan twee vliegen in één klap. Ik weet nog hoe wij vol ongeloof mijn moeder aankeken. Zij wilde ons meenemen naar het strand??? Mijn moeder zei ja (zo ging dat in die tijd) en daar gingen we. Eerlijk gezegd herinner ik me niet veel meer dan dat we meegingen maar wat had ik graag met de ogen van nu gekeken.
Had ze een badpak aan? Lag of zat ze op zo’n keurig badkleedje, had ze broodjes bij zich, limonade? Hoe zag het nichtje er uit?
Als ik nu naar de foto kijk dan denk ik: hoe oud was ze? Wat voor een leven had zij? Wat was haar voornaam? Vreemd hoe een kiekje je ineens weer in een andere, voorbije wereld terug kan plaatsen.
Een ding weet ik zeker: zij was geen non. De juffrouw die naast haar staat, zeker wel. Nog wat onwenning in d’r stadse kleren.
1 reactie
Toen wij bij haar in de 4e klas zaten werd ze 56