Omdat hondje Ami meer moet lopen, lopen wij met haar mee, we zijn de lulligste niet. In Rijswijk is het goed lopen. De groenste gemeente wordt er gezegd en tot dusver klopt dat aardig. En ’s avonds, zo rond de klok van acht, lijkt het bijna of we ons in het buitenland bevinden.
Het is geen boulevard natuurlijk maar een van de vele bospaden. Maar ken je dat als je in een of ander exotisch, warm land bent en ’s avonds hele families flaneren langs de boulevard om te zien en gezien te worden?
Er wonen veel Oost-Europese gezinnen hier blijkbaar. De avond blijkt een perfect moment om samen te zijn. Ouders lopen hand in hand achter de buggy’s, vaders met een dochtertje aan de hand, moeders pratend met vriendinnen. Een mooi plaatje. En iedereen groet.
Herkennen
Omdat wij nu regelmatig buiten gespot kunnen worden komen we dezelfde mensen tegen die ook hun rondje maken. We gaan ze herkennen. De twee vrouwen waarvan er eentje veel te zwaar is en de ander liefdevol heeft gezegd ‘ik loop wel met je mee’. Veel hondjes, veel mensen. De vrouw die ons arrogant een glim van een lach vertoont als wij haar hardop begroeten. Haar hondje is net zo arrogant.
Vertrouwen is een mooi ding
Die ochtend heb ik trouwens ook gewandeld. In de straat waar ik woon lopen twee Oost-europese mannen. Een beetje verloederd zien ze eruit, rode konen van de drank? Een van de mannen roept ‘Oh, een Chinese hond, ja toch, mevrouw?’. Ik schud mijn hoofd. ‘Japans’, zeg ik trots. De man gaat op zijn knieën en ik weet niet of ik het moet vertrouwen.
‘Mevrouw, die honden zijn toch heel duur’?
Ik knik bevestigend.
‘Bijt deze?”
‘Nee’, zeg ik verontwaardigd.
In mijn hoofd ploppen beelden op van hondjes die op klaarlichte dag gestolen worden. De riem afgeknipt, het hondje uit de armen van het baasje geplukt en in een klaarstaande auto gepropt. Stommerd.
‘Ja, ze bijt, hard’ en ‘nee, ze zijn helemaal niet duur, je krijgt ze gratis bij Japanse zoutjes’. Dat had ik moeten zeggen.
De mannen lopen verder en ik hoor de een tegen de ander zeggen: ‘zo’n hond wil ik ook later’.
En ik schaam me.