Deze vakantie kent z’n rituelen. Zo slaapt Vriendin nog uren door terwijl zus en ik in het schemerige ochtendlicht, fluisterend praten en ons zoveelste kop koffie drinken.
En dat is met deze Zus maar ook met andere Zus. Waardevolle momenten om de dag mee te beginnen. Door dit ochtendritueel denk ik regelmatig aan vroeger. Ook ons gezin kende die snoezelochtenden. Ik vraag Zus of zij zich dat herinnert. Beiden herinneren ons die momenten vooral qua sfeer en emotie.
Pyama
We herinneren onze moeder en de drie dochters. Waar de vader en broer uithingen op die momenten is vaag. Of waren wij het vooral die spraken en namen we de mannen voor lief en zij ons? Gordijnen nog dicht, wij in nachtpon met slaperige koppies. Verse koffie en samenzijn. Waar hadden we het over? Geen idee. Maar de herinnering is zoet en warm.
Trouwen
Toen mijn oudste zus ging trouwen vond ze deze momenten de moeilijkste om los te laten. De avond voor het grote gebeuren zaten we nog eenmaal samen met kale gezichten en namen we afscheid van dat familieritueel.
Herhaling
Maar we herhalen onszelf in rituelen. Houden wat goed was en laten gaan wat niet meer nodig is. En met de zwagers (m/v) die er zijn is er dezelfde vertrouwelijkheid, je veilig voelen met elkaar.
Ik maak er geen foto van maar stel je voor: ongekamde haren, onopgemaakt, nog helemaal ‘bedderig’, beginnen we aan een nieuwe dag. En als hier op Lanzarote buiten het licht wordt aangedaan, is dat het sein om ons aan te kleden voor de dag.