Met Vrouw & Co zingen we dit Familiebanden. Misschien te ‘soft’, te netjes maar opnieuw heb ik ervaren wat een rijkdom het is om een familie te zijn.
Zwager heeft een ingrijpende operatie achter de rug en zus staat klaar om hem de komende weken/maanden te verzorgen. Totdat zij gisteren van de trap valt en haar heup breekt, geopereerd moet worden. Twee mensen die elkaar hulpeloos en machteloos aankijken. De lamme en de blinde. Zoiets. Maar dan wel met heel veel liefde en verdriet.
De familie staat klaar. Werktassen worden weer ingepakt, vrije dagen opgenomen, geappt, gebeld, geregeld. In het ziekenhuis tref ik twee in-en-in verdrietige mensen die er voor elkaar willen zijn maar dat even niet kunnen. Ik zou wensen dat ik al hun verdriet en zorgen op me kan nemen. Maar weer zo’n lied van het koor gaat door mijn hoofd. ‘Je moet het (vooral) zelf doen. Niet de praktische zaken maar de zaken die je hoofd en hart raken. Daar kan niemand anders bij.
Bitterzoete herinnering
In de huiskamer van Zusje zitten we aan de koffie. De twee hoofdrolspelers even uit het beeld. We zitten, praten, glimlachen naar elkaar en zorgen. Herinneringen komen binnen van andere momenten dat we zo bijeen zaten. Momenten van verlies. Verlies van een vader en later de moeder. Samenzijn, zwijgen, lachen, huilen. En het besef dat deze gebeurtenis bizar, onhandig en pijnlijk is maar gelukkig niet levensbedreigend.
In de ziekenhuiskamer van Zus ligt een man die vertelt herstellende te zijn van darmkanker. Alles is betrekkelijk.
Ik houd mijn hart vast
Alles is betrekkelijk maar liefde niet. Soms overvalt me het overweldigende gevoel van liefde en het besef dat ik zoveel van mensen kan houden, dat het bijna zeer doet en ik mijn hart vasthoud. Voor wat er komen gaat aan mooie maar vooral verdrietige momenten.
Familiebanden
Familiebanden gaan, veel verder dan we denken
De aandacht die we schenken, je bent niet alleen
In tijden van verdriet, maar ook bij mooie dingen
Je hoeft niets af te dwingen, ze staan om je heen
Want elke plek waar je leeft en waar je ooit begon
Je weet je steeds verbonden met dezelfde zon
Je lacht je lach, huilt je tranen, dat is voor iedereen
Gelukkig zijn er mensen om je heen
Banden smeed je nooit alleen
Van moeder naar haar kind, van vader, broers en zussen
Je zat er altijd tussen, en het blijft bestaan
Die warmte neem je mee, die zon die laat je schijnen
Het zal ook nooit verdwijnen, jij komt daar vandaan