Al zoveel jaren vieren we kerst met de familie. En afhankelijk van de relatiestaat waarin ik dan verkeerde 🙂 dikwijls ook met familie van de partner. En eerlijk is eerlijk, lang geleden dacht ik ook wel eens: ‘ik zou wel eens niets willen, gewoon een dag alleen of samen zijn’.
Gisteren waren we bij mijn familie. Vanuit vier kinderen is daar een hele club ontstaan waarin mijn bijdrage heel klein te noemen is. Ik bracht Vriendin in (maar dan heb je ook wat). Met 24 zijn we nu. Wat een club is dat. Waar laat je iedereen, wie heeft zo’n grote tafel? Gelukkig weten we het elk jaar weer onder te brengen.
Na zo’n dag voel ik me vooral dankbaar. Het gevoel om niet alleen bij een familie te horen maar er ook echt onderdeel van te zijn, maakt me echt gelukkig. Leuke mensen zijn het geworden en er komt nog heel veel aan die vast ook op hun pootjes terecht gaan komen. Het mooiste zijn de de momenten waar met de familie gedeeld wordt dat er weer iets bijzonders te gebeuren staat, een bruiloft of een kindje en niet noodzakelijk in die volgorde.
Soms denk ik dan aan mijn ouders, de oorsprong van het stelletje ongeregeld. Wat zullen zij trots staan te glimmen op hun wolkje en wat was het fijn geweest als ze dit hadden kunnen zien. Het had gekund.
Vandaag komt de familie van Vriendin bij ons. Ook daar verheug ik me op. Wat een rijkdom kan het zijn. Familie.