Loslaten. Misschien wel een van de moeilijkste dingen in het leven. Tenminste, als je het bewust doet. En er zijn heel veel vormen van loslaten. De één omarm je met een knipoog, de ander duw je van je af.
Deze week heb ik het besluit genomen om te stoppen met het koor. Met ‘mijn’ koor dat natuurlijk helemaal niet mijn koor is, maar wel zo voelt. Vijftien jaar hebben we lief en leed gedeeld. Ik schreef de liedteksten waarin ik ons lief en leed kwijt kon. En het koor zong hun eigen lied, zo voelde dat.
Honderd keer heb ik gedacht aan stoppen om altijd weer door te gaan. Redenen om te stoppen waren net zo talrijk als de redenen om door te gaan. Maar één reden was de belangrijkste: het koor is een wezenlijk onderdeel van mijn leven geworden. Wezenlijk. Een mooi woord met een nog mooiere betekenis.
Waarachtig
Zo omschrijf ik ‘wezenlijk’ het liefst. Waarachtig. Dat iets zo bij je is gaan horen, dat je het bijna niet meer kan scheiden van elkaar. En toch ga ik het doen. En ik weet niet heel goed waarom, alleen dat het tijd is voor, wie zal het zeggen.
Loyaal
Ik ben loyaal en trouw en hoe mooi dat ook klinkt, het is ook makkelijk. Liever blijf ik ergens inhangen en vind ik manieren om er mee om te gaan, dan dat ik knopen doorhak. Loyaal en bang is een betere omschrijving vrees ik. Twee jaar geleden nam ik afscheid van mijn werk, toch wel een dingetje. Vrijwillig nam ik afscheid van iets dat eigenlijk heel makkelijk ging: geld verdienen. Nog geen dag spijt heb ik al maak ik me wel eens zorgen om de toekomst maar het weegt niet op tegen het gevoel van vrijheid en kunnen kiezen. Met veel dank natuurlijk aan Vriendin die samen met mij deze stap zette.
Vriendschappen
Soms lijkt alles op hetzelfde moment te gebeuren. Zijn er ineens heel veel momenten van dag zeggen. Lijken vriendschappen minder natuurlijk te verlopen, zijn overtuigingen ineens iets minder overtuigend, zijn er standpunten die wijzigen, belangen anders. Ik kijk er vanaf een afstandje naar. Een beetje triest, een beetje blij, een beetje vol verwachting.
Ik ben nog niet weg bij het koor. We treden nog op: 3 juni in De Zoete Aarde in Zoetermeer en dan voor mij het laatste grote optreden in november.
Er is maar één lied dat ik altijd zachtjes mee neurie op dit soort momenten. En ik vond weer een nieuwe kippenveluitvoering.
1 reactie
Van het een, komt het ander.