Even geen zin

Ik heb even geen zin in spelletjes. Geen politieke, geen godsdienstige, geen relationele.

Vandaag verschijnt het onderzoeksrapport van de MH17 ramp. De Russen ontkennen van te voren al enige betrokkenheid en betwisten de onpartijdigheid van de onderzoekers.
Het kan. Het kan ook niet.

Emile Roemer is boos over ‘politiek bedrijven over de ruggen van vluchtelingen’. Anderen verwijten hem hetzelfde gedrag.
Het kan. Het kan ook niet.

Geert Wilders ziet zijn kans schoon en wil Nederland schoon. Alle bange nederlanders zien in hem de verlosser van het kwaad.
Het kan. Het kan ook niet.

Danny Blind feliciteert zijn Tjechische collega met het behalen van de Europese kampioenschappen voetbal. De Turken vinden dit kinderachtig. Danny Blind wilde gewoon aardig zijn.
Ja. Dat kan. Maar het kan ook heel goed niet zo zijn.

Ik word er zo moe van om me af te vragen of iets waar is of niet waar. Of het spel is of geen spel.
Ik wil echt nog wel spelen maar spelen zoals kinderen dat doen. Liggend op de grond, tong uit de mond en je autootje door de lucht laten vliegen.
Gewoon omdat het kan.