Als ik aan Europa denk, denk ik aan Europa als een verschrikt konijntje starend in de lampen van een toenaderende oorlog. Besluiteloos en angstig. En ik begrijp ons zo goed. Dachten wij ooit dat wij verstrikt zouden raken in zo’n vreselijk drama? Wij, die het zo goed hadden samen, met regeltjes en afspraken? Met een hart groot genoeg om lief te hebben? Liefhebben is makkelijk als je de ruimte, het geld en de gemoedsrust hebt om het toe te laten.
Maar Europa was al verscheurd voordat het Europa heette. En toen we dachten één te worden was dat alleen maar onze munt. En onze regeringsleiders spreken grote woorden. ‘Wij zijn in oorlog met IS’, zegt Rutte, zegt Hollande. En de oorlog wordt wederom gebruikt om er persoonlijk sterker uit te komen want de verkiezingen komen er aan. Zal de IS wakker liggen van verkiezingen? Laten we eerlijk zijn Mark en Francois, grote woorden zijn makkelijk want jullie hoeven het niet te doen. Het enige dat een volk dan wel verwacht is een stevige leider. Een leider met visie, met lef en vertrouwen. Maar bij beide ‘leiders’ zie ik niets anders dan spiegelende brillenglazen waardoor het ook moeilijk is om echt te zien.
Weer een Pauw gisteravond met deskundigen. De avond daarvoor ook en ik vrees dat ons nog veel van dat soort uitzendingen te wachten staan. Alles wat de deskundigen gemeen hebben is het antwoord. ‘Wij weten het niet’. Een land en een volk plat bombarderen helpt misschien maar we vergeten dat het volk zich verspreid heeft en oog om oog, tand om tand. Er moet meer gebeuren.
Ik voel me ook lamgeslagen. Kan alle berichten niet meer verwerken maar voel tegelijkertijd ook een rust over me heen komen. Het is zoals het is. We ontkomen niet aan de terreur die ons waarschijnlijk jaren zal achtervolgen. In de hoop dat er iemand opstaat die het wel weet en ook wil weten. Dat we uiteindelijk gaan praten in plaats van haten. En dat we nederigheid toelaten als een heel nieuw gevoel. Voor Europa, voor Amerika en voor de Russen. Nederig ons hoofd buigen als beleefdheidsvorm naar al die andere culturen die wij zo nodig willen veranderen.