Eind mei waren we op een heerlijke vakantie in Parga. Daar kochten we bij een kunstenaar een olieverfschilderij van een olijfboom. De kunstenares opperde om het doek los te halen van het frame zodat we het op konden rollen en makkelijk meenemen naar huis. Daar dachten wij anders over.
Wij kennen onszelf goed. Niet alleen zou het ons niet lukken om het opgerolde ding heelhuids uit het vliegtuig te krijgen maar thuisgekomen zou het ergens belanden in afwachting van een nieuw frame dat we zouden moeten (laten) maken en er dus nooit zou komen. ‘Pak het maar in en stuur het op’. Zo geschiedde.
We kregen het Griekse track-en-trace nummer mee en warempel: het schilderij was al ergens in de buurt. Helaas werd het aangeboden op een verkeerd nummer, daar niet in ontvangst genomen en toen begon de speurtocht naar de Olijfboom. Via Post Nl, Hoogvliet postlocatie, bellen, mailen, appen en het internationale postgedoe kwam ik steeds dichter bij de waarheid maar niet dicht genoeg.
Afzender retour
Het schilderij ging terug naar Parga. In Griekenland konden de leuke kunstenares en ik prima communiceren. Achteraf blijkt dat vooral door hand- en ooggebaren te zijn gelukt. Mijn e-mail in het Engels kan ze niet lezen, mijn smsje idem. Ik bel haar en we praten door elkaar heen. Ik hoor alleen ‘no problem’ en hang op. Een paar weken later bel ik haar opnieuw omdat het schilderij toch nog in mijn hoofd blijft rondzingen. ‘Yes, it is in Parga. I send it to you. You pay the cost, okay?’
Ik volg weer het Griekse tracknummer tot aan de grens. Zie dat de postbode onderweg is maar wij zijn niet thuis. Er ligt een kaartje in de bus. ‘Jammer, u was niet thuis’. We kunnen online een nieuwe afspraak maken. Bezorging kan tegen betaling ook in de avond. Ik vink de maandagavond aan. Tussen 18.00 en 22.00 uur gaat het gebeuren.
Zo rond 22.30 uur realiseren we ons dat de olijfboom het niet gaat halen. De volgende dag mail en bel en app en zeur ik weer met Post Nl. Zij begrijpen het ook niet. Ik krijg mijn geld terug. Ik wil mijn geld niet terug. Ik wil mijn schilderij. Een jongen schrijft dat ik me echt geen zorgen hoef te maken, het wordt vast die avond bezorgd. Maar ‘die avond’ zijn wij niet thuis. De buren zijn zo lief om, in het geval dat het eindelijk gaat lukken, het schilderij in ontvangst te nemen.
En OH WONDER, als we thuiskomen staat er een groot pakket tegen de muur. De olijfboom is gearriveerd. We pakken het uit en constateren dat het schilderij ongeschonden de lange reizen heeft overleefd. Het is mooi. We lopen wat rond door het huis en proberen plekken uit die we eerder fantastisch vonden. De keuken, de woonkamer, de slaapkamer, de hal, links, rechts, iets naar boven, beneden…
We hebben geen idee waar we het gaan hangen. Misschien was het opgerold toch beter geweest.
1 reactie
Geweldig!