Wonderbaarlijk hoe die hersens werken. Geholpen door een tweet van een bekende maar toch. Ik sta te douchen en ik denk “Louk”. Louk is vandaag precies drie jaar geleden overleden. Louk was een hele dierbare vriendin, dat blijft ze ook.
Vandaag wordt ook een ex-collega begraven, 55 jaar oud en dat is te jong. Ik zie hem voor me, met z’n brutale kop en z’n ritselpraktijken.
Gisteren hoor ik dat opnieuw een nichtje met spoed wordt geopereerd. De uitslag is onzeker, de angst is groot.
Dan is het weer tijd om stil te staan en hoe ouder we zelf worden, hoe vaker we stil staan.
Dit gedichtje schreef ik destijds voor Louk en daarmee wil ik haar, vandaag, herdenken. Met iedereen die haar lief was.
De vlinder vliegt vaak met je mee
al zie je hem dan niet
bij elke zucht die jij slaakt
voelt hij je verdriet
Zo vederlicht, zo ademloos
zo stil is hij jou trouw
zijn vleugels dragen niet slechts hem
Zijn vleugels dragen jou
De zwier waarmee hij vluchten maakt
de lichtheid van zijn leven
de tinteling als hij je raakt
en jou weer blij doet leven
Zo mooi en elegant
zo broos en o zo zacht
Zo sterk is hij in zijn bestaan
Zo sterk is jou kracht
10 reacties
Het is goed om wel eens stil te staan en te bedenken waar het echt om gaat. Want ja, je(ik) vergeet na verloop van tijd altijd weer waar het echt om draait. Wat is echt belangrijk…..en ja An, dat is dan weer jouw verdienste door je mooie ” regels per dag”
Ga zo door.
Mooi, dank je wel.
Anja, wat een mooi gedicht.
Drie jaar geleden volgde ik je regel nog niet. Ik heb vast een heleboel gemist!
Vandaag is een “stille dag” voor je. Ik hoop dat er nog veel mooie komen.
Tante Riet belde gisteren. We hebben steeds contact.
Mooi. x
Lieve An, je raakt me altijd met je gedichten. Deze komt extra bij me binnen, en haalt het muurtje weg! Dankjewel x
even stilstaan in ons vaak vanzelfsprekend gaan
Elke dag is een dag om er even bij stil te staan hoe bijzonder het is om te leven, dat je kunt lopen, kijken, horen, praten, van alles kunt doen…
Even stilstaan, elke morgen, en dan de hele dag genieten, en proberen iets aardigs voor voor minstens één ander mens te doen, want het kan altijd de laatste dag zijn, hoe jong je ook bent
Gisteren dacht ik, dat kan niet waar zijn mijn
derde dochter met die vreselijke ziekte.
Maar laat in de avond,hoor ik gelukkig geen kanker.
Ik sta zeker stil voor al deze mensen!!!!!!!
Veel liefs voor iedereen.
Wat een ontroerend mooi gedicht.
Samen stil voor allen.
X