Als je het een tijd heel druk hebt gehad, en die druk valt ineens weg, dan is dat heerlijk. Heerlijk dat je het gevoel hebt even niets te moeten.
Het vreemde is alleen dat mijn lijf en hoofd nog steeds vertellen dat ik van alles moet doen. Dat ik denk het rustig te hebben maar dat dat toch echt een grap is. Dus koortsachtig pijnig ik mijn hersens, bekijk mijn agenda van onder tot boven en zie niets staan dat met moeten te maken heeft.
Dan heb ik het niet over telefoontjes die ik moet plegen, telefoontjes naar lieve mensen, om te vragen hoe het gaat, om te laten weten dat ik heus wel aan ze denk. Helaas glippen die telefoontjes en mailtjes er door heen en dat gaat veranderen. Dan schrijf ik dat maar in mijn agenda.