Een fantastische titel. Stefan van Dierendonck schreef een aangrijpende (deels autobiografische) roman waarin hij de grenzen van de katholieke kerk verkent. Ik heb het boek nog niet gelezen maar ga het zeker doen.
Stefan van Dierendonck was te gast bij Pauw en Witteman. Ik zag een stille en ingetogen jonge man. Een open blik. Een gewezen priester. Hij vertelde hoe hij, toch al worstelend met het geloof, een glutenallergie ontwikkelde die hem onmogelijk maakte om deel te nemen aan het Heilig Avondmaal. Hij was allergisch voor de hostie!
De hostie is een klein, rond schijfje ongedesemd tarwebrood. In de katholieke kerk breekt de priester tijdens de mis de hostie in stukken en deelt deze aan de gelovigen uit tijdens de communie als een symbolische herhaling van het Laatste Avondmaal.Katholieken geloven dat de hostie wezenlijk is veranderd in het Lichaam van Christus.
Maar stel je voor, je wil priester worden en je lichaam weigert om aan het ‘spel’ mee te doen. Wat je ook probeert, hoe je ook bidt, je wordt ziek, je valt af, je moet de hostie weigeren. En dat mocht niet. Verzoeken om de hostie speciaal voor hem een andere samenstelling te geven werden afgeslagen. Het kon niet, het mocht niet. De betekenis van het symbool was groter en gewichtiger dan het welzijn van de jonge priester. Hij kon geen priester meer zijn.
Ik wilde dit verhaal ergens mee vergelijken. Bijvoorbeeld een voetballer die allergisch is voor leer.
De vergelijking gaat niet op omdat de keuze om priester te worden uit een hele andere bron komt dan om bijvoorbeeld voetballer te worden. Een keuze voor het geloof zit in je ziel, in je hart, in je geest. Dat is de enige keuze die je kan maken. Denk je. Totdat een puur lichamelijke reactie er voor zorgt dat je een ander pad moet gaan bewandelen.
Wrang. Ongelooflijk zou ik bijna zeggen, als het niet zo triest was.
Ik ga zijn boek zeker lezen. Zoals hij zelf zegt, was er meer dan alleen deze hostieallergie, dat hem deed besluiten uit de katholieke kerk te stappen. Hij was allergisch voor de kerk.
Een ex-priester die mij geraakt heeft.
3 reacties
O, alsjeblieft, God beware me!De roeping tot priester zou dieper zitten dan de roeping om voetballer te worden? Ik hou niet van voetballen, maar dit is een belediging voor elke voetballer die met hart en ziel voetbalt. En wat een vreselijk ouderwetse mystificatie van het beroep “priester”. Geloof me, verreweg de meeste priesters hebben geen goddelijke roeping, maar een heel menselijke. Al praten ze elkaar allemaal na. Allemaal hebben ze al vanaf hun vroegste jeugd het wonderlijke verlangen om priester te worden. Aan m’n neus! Allemaal doen ze aan geschiedvervalsing,of aan een herinterpretatie van hun verleden. Dat hoort bij de mystificatie. Ik weet heel goed waar ik het over heb. Ik ken veel (uitgetreden) priesters.
O, alsjeblieft, God beware me!De roeping tot priester zou dieper zitten dan de roeping om voetballer te worden? Ik hou niet van voetballen, maar dit is een belediging voor elke voetballer die met hart en ziel voetbalt. En wat een vreselijk ouderwetse mystificatie van het beroep “priester”. Geloof me, verreweg de meeste priesters hebben geen goddelijke roeping, maar een heel menselijke. Al praten ze elkaar allemaal na. Allemaal hebben ze al vanaf hun vroegste jeugd het wonderlijke verlangen om priester te worden. Aan m’n neus! Allemaal doen ze aan geschiedvervalsing,of aan een herinterpretatie van hun verleden. Dat hoort bij de mystificatie. Ik weet heel goed waar ik het over heb. Ik ken veel (uitgetreden) priesters!
Ja, ik zag hem (toevallig) ook. Was zeer onder de indruk, ook van zijn manier van spreken, zo ad rem en wijs tegelijk.
Ga hem ook zeker lezen!