En de boer hij ploegde voort

Was het vorige week al saai, deze keer was het niet beter. Behalve voor Vriendin. Zij gelooft in de liefde en dat het altijd nog kan gebeuren. Boer Geert is wat mij betreft weer naar beneden gekelderd met zijn ‘billenmeisjes’.

Hij loopt achter de dames met goed zicht op de achterwerken. ‘Ik zie billenmeisjes’, zegt hij opgewekt. Dat is ook het enige dat hij ziet, al had hij voor ze gelopen. Vera, is een beetje een gekkie, zegt ze zelf en ze heeft gelijk. Ze daagt uit, ze flirt, ze zingt, ze danst, ze kietelt, ze lacht om Geert, ze lacht om alles. In een 1-op-1 met de redactie van het programma zegt ze dat ze misschien wel heel jolig doet maar het echt nog niet weet. Ze mist diepte. Huh. Dat had ik ook wel gezien dat ze diepte mist. Voor Geert kan het niet gek genoeg. De bankhanger valt overal bij in slaap. Overtuigd van zijn eigen goddelijke vermogens om elke vrouw voor hem te laten vallen hoeft hij zelf ook niet heel veel meer te doen dan slapen.

Ze zijn allemaal leuk

Dat valt me deze keer zo op bij Boer zoekt vrouw. De boeren kunnen niet kiezen, de logeetjes zijn allemaal leuk. ‘Moeilijk, moeilijk’, zuchten ze als ze moeten kiezen. Maar ze kiezen wel, dus zo moeilijk was het niet.
Boerin Annemiek komt ook niet veel verder deze week dan constateren dat het wel fijn is dat ‘ze’ koffie zetten. Jelte, de leuke blonde man, ziet het er niet beter op worden. Hij deelt zijn gevoelens met haar. Het resulteert in een echt, heus duwtje tegen zijn borst. Het toppunt van intimiteit, deze eerste toenaderingspoging.

Bastiaan heeft het druk dus kan Elise in gesprek met Milou steeds vaker haar echte karakter laten zien. ‘Dat het geen kinderfeestje is, dat leven op de boerderij’, als Milou zegt dat ze graag eens op de grote tractor wil rijden. Ik stel een moddergevecht voor tussen de twee blonde dames. Ik hoop dat Milou wint en dan haar besmeurde roze overall uittrekt en met een opgeheven middelvinger het boerenerf verlaat. ‘Succes met je witlof’.

En dan hebben we ook nog de grote boer Geert Jan die wel het gesprek aangaat. Met Jacqueline. Of zij wel dat leven zou aankunnen met hem op de boerderij. Ze zegt ‘zeker’. Dat lijkt beklonken. Zijn zoon noemt later de min- en pluspunten van zijn vader. Dat je wel tegen zijn grapjes moet kunnen. Jacqueline lijkt me daar het juiste type voor. Ze pakt hem aan of laat hem lullen.

Het spel is uit

Wat mij altijd weer opvalt bij Boer zoekt vrouw: in het begin is het vooral leuk. De grote logeerpartij waarbij het er tussen de logeetjes nog genoeglijk aan toe gaat. Maar dan gaat nummer 1 naar huis. Dan wordt het wel wat serieuzer. Er ontstaat plotseling competitie. Ik stel me zo voor als dan nummer 2 naar huis gaat, nummer 3 bij het raam staat en denkt ‘wat heb ik gedaan, waar ben ik in beland’. En dat ze dan afdruipen. Zonder camera.

En de boer? De boer hij ploegde voort.