Het is te koud voor mij. Ik houd niet van kou, ik gedij niet in kou.
En dan al die mensen die ontwaken bij het woord ‘elfstedentocht’
Die Elfstedentocht… Al die aandacht, al die programma’s vol met misschien, afwachten, slagen om de arm, lijken onder het ijs.
Het mag er komen, ik ben niet zo’n zuurpruim die hoopt dat het morgen voorbij is. Laat het maar een paar dagen en nachten vriezen zoals het nooit gevroren heeft. Zodat eindelijk een keer die tocht der tochten gereden kan worden. Maar daarna mag het verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Dan wil ik weer vogeltjes horen, gekwetter in de bomen, beloftes in de lucht.
Ik heb het nog nooit zo koud gehad
één keer.
Toen jij.
2 reacties
Oh tocht der tochten
bezien door lome koeien
gefietst in juli
Vooral het woord ‘koorts’ treft me. Elfstedenkoorts. Je zal het maar hebben.