Eigenlijk schreeuwt ook de stilte het uit

Jarenlang schreef ik op bekende melodieën teksten voor ons vrouwenkoor Vrouw & Co. Een paar maanden geleden stopten we ermee. En toch hoorde ik vanmorgen woorden in mijn hoofd.  Je kan meezingen als je wilt.

Melodie Brabant – Guus Meeuwis

De zon schijnt voorzichtig
haar warmte op mij
de wind in je haren
zegt ‘dit gaat voorbij’

de vogels, ze fluiten
weer licht in de dag
de aarde blijft dragen
en ik zie jouw lach

ik sta voor de ramen
de straten zo stil
de vrede van binnen
die naar buiten toe wil

Refrein

We lopen alleen
in een wereld die huilt
zij praat niet, zij fluistert
hoor je wat zij vertelt?
van buiten naar binnen
van hebben naar zijn
van liefdesgebaartjes
heel teder en klein

de knoppen ontluiken
het blad bijna groen
de geur van de aarde
lijkt sterker dan toen

de zee haalt diep adem
de aarde, zij zucht
er is zoveel vrijheid
in een blauwe lucht

de stilte is hoorbaar
het zwijgen zo luid
maar eigenlijk schreeuwt ook
de stilte het uit