In mijn buurt zit 1 cafetaria. Het is een houten keet die de afgelopen jaren al verschillende eigenaren heeft gehad. Nu zijn wij geen regelmatige patat-eters maar af en toe een frietje… hmmm. Maar, dan moet ‘ie wel lekker zijn. De zonde waard zeg maar.
Dat veel friteszaken tegenwoordig door mensen uit allerlei culturen gerund worden moet niet uitmaken toch? Mijn frites moet niet ineens naar shoarma smaken of naar babi pangang.
Met onze buurtcafetaria is het niet best gesteld. De friet was de zonde niet waard, zeg maar.
De lamlendigheid straalt er vanaf. Was de cafetaria even niet te bereiken door wegwerkzaamheden, dat is over, de kar is bereikbaar, maar alles wat ik zie is een depressief ogende, nieuwe, eigenaar die glibberend over zijn eigen olie zegt dat hij er misselijk van wordt.
Terwijl hij buiten de juiste borden heeft staan. Ik heb hem gecomplimenteerd voor zoveel eerlijkheid.
Op 1 bord staat: smaakt nergens zoals hier
Op bord 2 staat: de beste in de buurt.