Wij lopen richting boulevard. Aan de overkant steekt een oudere dame over. Kwiek, een heldere blik. Ze maakt oogcontact, ik verwacht een vraag maar het moment is al voorbij.
Achter ons lopen Vriendin en Zus. Wij horen ze plotseling lachen en praten, we draaien ons om. Tussen hen in staat de oudere dame die hen liefdevol aankijkt. Ze roept dingen in een taal die wij niet spreken, flarden Duits en Tsechisch.
Zoen
Ze zoent eerst Vriendin op de wang, even later ook de wang van Zus. Ze streelt de arm van mijn zus met zoveel zorg en warmte, dat ik bijna ook naar het knuffelgroepje toe hol. Wie wil dat niet?
Blij
De vrouw is blij, dankbaar voor de ontmoeting. Ze laat de handen los, bedankt en loopt verder. Wij blijven staan en vragen ons af wat Er nu was gebeurd. De vrouw was niet ‘gek’ of anderszins de weg kwijt. Wij waren dat wel ineens. Op een warme zomeravond in Griekenland, kwam de warmte plotseling van een hele andere kant.
Zou zij vermoeden dat wij met een glimlach aan haar terugdenken?