Dit weekend staat het weer te gebeuren. De klok gaat achteruit. Ik moet er elke keer weer over nadenken, wat dat nou betekent qua donkerte in de avond, in de morgen. Maar één ding weet ik nu zeker, we hebben een uurtje meer.
Wat is een uur? Wat kan je in een uurtje doen? Ik kan in een uur mijn strijk wegstrijken of mijn administratie op orde brengen (een begin maken er mee). Ik kan eindelijk eens beginnen met die kamer boven op te ruimen.
Ik kan ook dat uur gebruiken om ergens mee te beginnen dat ik maar blijf uitstellen.
Bijvoorbeeld voor Kleintje Kunst waar ik gedichten mag voordragen. Ik moet daarover na gaan denken, wat ga ik doen, wat wordt het thema? Ik weet ook dat het straks ineens zo ver is en dat ik dan niet kan gaan staan stamelen over lief, over leed.
Van de week hoorde ik een mooie dichtregel. Een vriendin zei tegen mij: ‘Ik ken jou in stukjes’.
Zij bedoelde dat wat ik haar vertel vaak een link heeft naar mijn stukjes hier op het blog. Ik vind het een mooie titel:
Ik ken jou in stukjes. Dat gaat het worden.
Weer een uurtje uitgespaard. Dan ga ik die gebruiken om lekker langer te slapen, zoals de meesten zullen doen.
1 reactie
Dat is inderdaad een mooie titel, daar kan je wat mee!