Ami houdt van nieuwe dingen. Nieuwe omgeving, nieuwe speeltjes, nieuwe mensen, nieuwe snoepjes, nieuwe katten.
Ik weet niet of het een Shiba eigen is maar de verveling slaat al snel toe in haar toch al niet zo flitsend bestaan. Maar hoe flitsend wil je het hebben als hond van twee dames op leeftijd met een stappenteller.
Stappenteller
Toch was die stappenteller ook voor haar een uitkomst. Want ook zij maakt met ons die stappen. Maal twee dan. Wandelend verkennen we dus eindelijk de buurt waarin we wonen en komen op plekken waar we het bestaan niet van wisten. En dan leeft Ami op. Nieuwe geurtjes en nieuwe plasjes om aan te snuffelen. Een nieuw speeltje doet het ook goed. De roze bal van de buurvrouw valt zo in de smaak dat ze het fluffy ding mee naar bed neemt. De bal is van een betere kwaliteit dan wij doorgaans kopen maar ook deze is na een dag of drie vergaan tot een ontleed lichaam.
Een kat
Bij ons om de hoek woont een kat. De kat lijkt op Ami. Zelfde kleur, iets kleiner maar het zouden zusjes kunnen zijn. Ami vindt de kat spannend en loopt met een alertheid die wij zelden zien de route naar de plek waar de kat zich zou kunnen bevinden. Ze loopt, een diva eigen, met een groot zelfvertrouwen, hijgend bijna van opwinding en staat op elke hoek stil om de boel te inspecteren. Als ze de kat onder de auto of achter het hekje van de tuin ontdekt loopt ze er op af als een overwinnaar. Totdat de kat ontdekt dat ze zelf echt wel van zich af kan blazen en venijnig de grotere viervoeter weg miauwt. Dan verandert Ami in het meisje dat ze werkelijk is. Een beetje bang, een beetje klein dan toch, een beetje minder diva. De staart zakt nog net niet tussen de achterpoten maar achteruitlopend neemt ze afstand van het sissend gevaar. Om dan, op veilige afstand, zich nog een keer parmantig om te draaien.
Dan voelt ze zich weer even koningin, onze stoere schijterd.