Een oudere man en vrouw komen binnen. Zij loopt ongemakkelijk maar zit daar helemaal niet mee. Ze loopt namelijk achter HEM. Ik schat hem 70, een gedrongen man in kleding dat dient om makkelijk te zitten. Zijn sneakers passen hem. Hij is ietwat krom. Zijn lange zilvergrijze haren heeft hij achterover gekamd, in zijn haar een zonnebril. Hij heeft een heel vriendelijke uitstraling. Een soort volwassen kabouter, pretoogjes en rode wangen.
De vrouw: ik gebruik het woord nooit maar nu wel: zinnelijk. Als je het woord opzoekt staat er: wulps, erotiek, sensueel, wellust. Dat klopt. Ik schat haar zestig dus bravo, ze is niet knap maar levendig, donkere krullen en ogen die de wereld in spatten. Ze spreken Engels, wat zeker haar taal is. Hij? Misschien een kunstje wat hij al jaren uitvoert maar wat maakt het uit. Zij streelt herhaaldelijk zijn arm, zijn gezicht en kijkt vertederd. Hij lacht zo leuk verlegen dat het ontroert.
Als Vriendin een vanillesigaartje opsteekt kijkt ze onze kant op. ‘we love that smell’.
Zij en hij houden van veel. Dat zie je, dat ruik je, dat proef je.
Een cadeautje in een toch al aangename setting.