Filmproducent Weinstein kon er lang mee wegkomen. En nu vrouwen hun mond opendoen komen er te veel verhalen naar buiten over seks en onderdrukking. Teveel om het een incident te noemen. Maar dat wisten we toch wel?
Deze week was bij Pauw een jonge vrouw aanwezig die als jong, veelbelovend zwemmer door haar trainer werd misbruikt en gestalkt. De angst dat hij zijn dreigingen waar zou maken en zij uit het zwemteam gezet zou worden, belette haar te praten. Een meisje van elf jaar. Hoe durf je. Hoe ziek ben je en hoe zielig ben je. De vrouw vertelde ook dat zij eigenlijk ook hem beschermde want buiten haar, had hij niemand.
Net zoals deze ‘zielige’ man is de verdachte van de moord op Anne Faber ook een man met een psychische ziekte. En hoe vreselijk ook, de zieke mens moet behandeld worden en desnoods nooit meer vrij komen.
Maar Weinstein en al die andere mannen die menen ergens recht op te hebben, hebben niet het etiket van ‘ziekte’ aan zich kleven. En dat is een vergissing, want geen ziekte, geen behandeling. Terwijl ik denk dat het het enige is dat moet gebeuren.
Brainwash
Mannen die last hebben van hoogmoed en superioriteitsgevoelens moeten terug naar af. Naar een lege schijf in de bovenkamer die dan langzaam en adequaat gevuld worden met de juiste boodschappen.
Bijvoorbeeld:
man en vrouw zijn gelijkwaardig aan elkaar.
Baas in eigen buik, borst en bil.
Je lul loopt jou achterna en niet andersom.
Om maar eens iets te noemen. Want zolang er mannen en vrouwen applaudisseren voor het apengedrag van soortgenoten redden we het niet met een vermanend vingertje.
Mannen sta op
Pauw suggereerde in een latere uitzending dat hij misschien nog een keer een uitzending moet maken over dit onderwerp maar dan alleen met mannen. Ik juich dat toe. En dan niet alleen mannen die toch wel oké zijn maar juist ook die mannen die denken dat een kneep in een linkerborstje niet onaardig bedoeld is. Zolang zo’n jongen niet ongevraagd in zijn rechter bal geknepen wordt, weet hij niet waar ‘ie het over heeft.
Wie zou verwachten dat we anno nu nog het woord ‘onderdrukking’ noemen als het gaat over vrouwen en mannen? In een tijd waarin het toch eens klaar moet zijn met angst hebben voor het ‘sterkere’ geslacht.
Wat is er sterk aan domme kracht?
Mogen mannen nog mannen zijn
Och, arme. Mannen mogen geen mannen meer zijn en waar moeten zij heen met al dat testosteron? En daarom worden er mannenkampen georganiseerd waar ze met knuppels op handen en voeten door het bos mogen rennen en berenhuiden om hun behaarde borst dragen. Weten die mannen niet dat echt alles anders is nu? Dat er achter het hek van die mannenbossen vrouwen staan te gieren van de lach bij het zien van de verongelijkte oerman?
Er is geen ‘oer’ meer. Geen oervrouw, geen oerman. Oermens misschien, maar zeker niet genderneutraal. Want mannen en vrouwen zijn niet gelijk en dat is ook goed. In het verschil kunnen we iets betekenen voor elkaar en elkaar aanvullen.
Dat is heel wat anders dan mannen die vrouwen uithollen en ontleden om de doodsimpele reden dat het kan en zij het kunnen.
Dan ben je geen man. Dan ben je een onman. Man is een titel die je moet verdienen.
1 reactie
Uit het hart gegrepen.