Ik sta voor de balie in het ziekenhuis. Binnenkort word ik geopereerd en er moeten allerlei afspraken gemaakt worden. Zo ook bij de afdeling Anesthesie.
Het meisje achter de balie belt naar boven en vraagt of er asjeblieft nog een plekje is volgende week. Ze hebben het (ook) druk.
Het meisje: ‘Nee, mevrouw heeft geen geschiedenis met hart- of longproblemen. Ze is 54 jaar. Nee, dan hoeft dat niet’.
Ik weet dat het over mij gaat maar dit kan niet over mij gaan. Een mevrouw van 54? Ja, ik ben 54 en ik ben een mevrouw maar ik ben geen mevrouw van 54! Kom op zeg, die zijn oud, en afstandelijk en staan niet in het leven. Mevrouwen van 54 hebben soms nog permanentjes, rokken tot over de knie, rijden is een Nissan Micra en houden van sperzieboontjes.
Ik wil eigenlijk naar boven rennen om te zeggen: ‘Hoi, ik ben die mevrouw van 54, dat valt nog wel mee toch?’. Maar een defecte knie belemmert die sprint en eerlijk gezegd ook mijn gezonde verstand. Want, ik ben een mevrouw van 54.
Thuis zeg ik dit tegen Vriendin en zij had dat zelfde gevoel. Dit gaat niet over @nj@. Maar dan realiseer ik me waaraan ik geopereerd word en dan ben ik ineens heel erg die vrouw van 54. Een nieuwe knie. Who, me?
5 reacties
Een Nissan Mirca is toevallig nog óntzettend hip! ;))
Vroeger was mijn moeder op haar 46ste oud, plooirok, permanentje wekelijks op vrijdag. Ik ben 46! Mijn moeder was helemaal niet oud toen, maar wel tuttiger dan ik nu ben. Afgelopen wend zat ik op een terras met mijn man en er kwamen een paar “bakvissen” (ook zo’n woord) aan het tafeltje naast ons zitten. Op gegeven moment komt er een echtpaar van zeker middelbare leeftijd aanzetten. De vrouw begint te praten tegen een van de meiden: “Je vader heeft echt ver hard gelopen joh!” De man in strak lycra rengoed, de vrouw in casual denim met een fleece hood. De bakvis zegt trots: way to go Pa! Wij rekenen af en staan op. De dochter-bakvis zegt: mevrouw, we hadden het er net nog over. Wat heeft u mooie benen! Ik grijns van oor tot oor en vraag aan haar: vond je het niet genant net met je ouders. Nee, hoor ze zijn supercool! Mijn vader is al 46 en doet nog gewoon mee met ons………..
Een tijdje geleden fietste ik op een fietspad bij Schipluiden.
Op het pad stond een groep middelbare scholieren met fiets. Ik kon er niet voorbij.
Ik vroeg nog netjes:”mag ik er even langs”? Ik werd bekeken zo van: “wat moet je”? Waarna een jongen zei: “Laat hem er maar door, ’t is een ouwe”.
Dan klinkt ‘mevrouw’ wel netter en…… tegenwoordig zijn veel mevr-ouwe van 54 die ik ken nog heel jong!
Laatst vertelde ik iets aan mijn nichtje. Al in de tweede zin onderbrak zij mij met de woorden: Tante Jona kun je het een beetje sneller vertellen?
Maar die nieuwe knie maakt je straks weer jaren jonger! Sterkte, Irene.