Als ik Bas zo eens aanschouw, dan denk ik dat hij het nog niet zo verkeerd doet. Hond luistert naar zichzelf, hij heeft waarschijnlijk niet eens de hersens om smoesjes te bedenken. Om over diepere lagen en motieven nog maar te zwijgen.
Hond wordt wakker, stapt zijn mandje uit en rekt en strekt dat het een lieve lust is. Voorpoten, achterpoten, ruggetje. Zo, klaar. Dan gaat hij liggen om zichzelf onbeschaamd te likken op plekken waar wij niet eens bij kunnen komen (bij onszelf dan en daar ben ik eigenlijk ook wel heel dankbaar om).
Hond wil spelen: hij brengt een bal
Hond wil eten: hij gaat voor je staan
Hond heeft dorst: hij neemt een slokje
Hond moet poepen: hij gaat zitten.
Hond Bas poept vier keer per dag. Je kan de klok er op gelijk zetten. Hoe anders is dat bij de vrouwtjes. Vier keer per dag, wij zouden er uit zien als afgetrainde modellen. Maar we moeten niet zeuren. Hond heeft regelmaat en structuur in zijn bestaan. Kom daar bij ons maar eens om? Dat noemen we saai. Hond heeft geen woord bedacht voor doen wat goed voor je is.
Het is puur natuur. En dat hebben wij al heel lang geleden achter ons gelaten.