Een bloemetje met liefde

Gisteren kocht ik voor T. een feestelijk boeket. Hoewel ik niet van geel houd en eigenlijk altijd direct voor rode rozen ga, bleef ik staan bij de uitgestalde gele bloemen.

De combinatie die ik me voorstelde van de bloemen samen leek me prachtig. Aan de jongen achter de toonbank vraag ik of hij van die drie soorten een boeket wil maken.
“Mooi”, mompelt hij. Hij pakt twee aparte gele bloemen met een rood hart in het midden, een bos gele chrysant-achtige en nog een bosje geel ik-weet-niet-wat-het-zijn-bloemen.
Hij gaat aan de slag. Hij loopt een paar keer langs mij heen om terug te komen met bamboescheuten, groene bladen. Kortom, met allemaal bloemen die ik niet gevraagd heb.

Er ontstaat een prachtig boeket. Andere klanten kijken jaloers toe en mijn zussen mompelen dat ze ook wel zo’n boeket willen. De jongen showt het feestelijke bloemetje. Ik knik blij van ja en houd mijn hart vast voor de rekening. Hij rekent alleen maar waar ik om gevraagd heb. Vol verbazing druk ik hem het geld in de hand. Mijn zussen onderdrukken de neiging om te zeggen ‘doe mij er ook zo één’ en we lopen de winkel uit. Iedereen kijkt naar mijn boeket. Ik al helemaal. Alsof ik een heel bijzonder cadeau heb gekregen.

Eigenlijk is dat ook zo en ik geef het met liefde ook weer weg. Wat een gebaar van een vriendelijk mens toch teweeg kan brengen…