Via Linkedin krijg ik felicitaties. Twee jaar is het al dat ik als zzp’er begon. Twee jaar, het is voorbij gevlogen. Het lijkt korter, het lijkt sneller, het is zeker intenser. Minder inkomsten dan voorheen, minder structuur maar veel meer passie.
Mijn keuze om voor mezelf te beginnen was er eentje recht uit het hart. Niet gedwongen door omstandigheden maar gedwongen vanuit datzelfde hart. Gisteren had ik een afspraak met twee mannen die door omstandigheden plotseling een keuze moesten maken die ze misschien anders niet hadden gemaakt.
Restauraanteigenaren
Daar zaten ze aan een tafeltje te wachten op mij. Het verhaal? Beide enthousiaste horecamensen, krijgen te horen dat het restaurant waar ze werkten, er mee op zou houden. Bedankt voor de mooie jaren. U kunt gaan. Beide mannen niet meer echt piep maar met wel een nog heel leven voor zich. Zich afvragend of ze ooit nog ergens aangenomen zullen worden, besluiten ze het roer om te gooien. ‘We gaan het zelf doen’.
En nu zijn ze eigenaar van een klein restaurant. Ze werken zich al maanden uit de naad om de boel op poten te zetten. Ze staan vroeger op dan ooit, maken langere dagen dan ooit, genieten en zitten soms ook met gierende spanning in het lijf want gaat het lukken?
Reserveren
Hun enthousiasme maakt dat ik nu al bij ze wil gaan eten. En dat is knap want er staat nog geen tafeltje klaar om aan te schuiven. Maar de passie is te lezen in hun ogen en te voelen aan de energie. ‘We zijn nog niet echt oud’, zegt de één. De ander knikt: ‘ik ben nog lang geen vijftig’. Ik glimlach. Ik ben die vijftig al ruim, ruim, gepasseerd. En kijk ons daar zitten. Drie mensen die willen, die kunnen, die gaan. Ik word er blij van.
Ze zijn oprecht blij met elkaar als eigenaar-collega’s. Hun respect voor elkaar is groot. Ze geloven er in. En ik geloof in hun. Met mijn tas vol met hun nieuwe telefoontjes en simkaartjes (want horecamensen moet je niet lastig vallen met techniek) ga ik naar huis. Domeinnamen, acccount, webhosting, google, facebook… je moet ze er niet mee lastig vallen.
Ieder z’n vak. Ieder z’n passie. Ieder z’n eigen stuiter.