Ik ben nu ongeveer een maand werkzaam in mijn nieuwe functie en gisteren was er een afscheid van mijn oude collega’s. Het was een leuk afscheid met mooie gesprekken en herinneringen. Ik zag foto’s van mezelf terug van twintig jaar geleden. Wat een tijd: twintig jaar, dat is 1 volwassen leven.
Hoewel ik mijn ‘oude’ collega’s nu meer zie dan toen ik er werkte, ik zit fysiek dichter bij ze, zijn het toch ineens ‘oude’ collega’s.
Zoals we gisteren bij elkaar waren, zo vertrouwd, het grappige ‘flauw’ gezwets, zo bekend en veilig: bijzonder om te voelen en om er deel van uit te maken.
Deze week had ik voor het eerst een bijeenkomst met mijn nieuwe ‘club’ en het cultuurverschil is enorm. Wellicht dat het straks anders is. Dat stropdassen ook los gaan en we eenzelfde taal spreken. Of misschien gebeurt dat niet en is dat net zo leuk.
Dus met weemoed zeg ik dag maar ook met enorm veel vreugde om de stap die ik heb kunnen maken.
Veranderen van baan is meer dan ander werk. Alles beweegt mee en ik laat het lekker gebeuren.
2 reacties
Wat heerlijk dat het ‘oude’ zo dichtbij blijft. Laat het nieuwe over je heen komen en het zal snel even vertrouwd voelen.
Lieverd, wat geweldig dat het eindelijk zover is gekomen. Jij verdient het als geen ander!!!!
Heel veel succes in je nieuwe baan.
Liefs,
Peetje