Vriendin en ik waren twee dagen in Breda. Eigenlijk één dag want de vertrekdag hebben we door de storm hoofdzakelijk in de auto doorgebracht. Maar dat heeft de pret niet mogen drukken.
We vallen in herhaling als we tegen elkaar zeggen: ‘wat is iedereen toch aardig’. Als grotestadmevrouwen zijn we al die aardigheid niet gewend en wat is het goed voor ziel en zaligheid, merken we. In elke winkel worden we begroet en echt gezien. Een praatje, een lach, een vriendelijke knik, ook als we zonder iets te kopen de winkel weer verlaten. We zijn het niet gewend.
Geen addertje
Ik speur naar addertjes onder het gras. Een valse blik, een geveinsd enthousiasme, een meewarige blik. Het is er niet. We lachen we als de vrouw van de slijterij vraagt of we een ‘bonneke’ willen en tegen een andere klant ‘het is echt goeiekoper’. Het klinkt simpeler, net zoals het leven simpel voelt daar.
Café
We drinken koffie in een café waar vaste kroeggasten, oude heren, begroet worden als oude vrienden. Het flesje bier staat al klaar. Het ouderwetse, bruine café komt hier in alle eenvoud terug. Het voelt knus en vertrouwd. Hier zou je willen blijven, een tijdje. En wat een verrassing dat, als wij onderweg bemerken dat Vriendin haar volle tas met nieuwe kleding heeft laten staan, de tas er gewoon nog staat. Met een knipoog van de café-eigenaar staan we stralend op straat. Wat fijn dat er geen bekenden bij zijn die opnieuw getuigen zouden zijn van onze ‘vergeetachtigheid slash slordigheid. Niemand hoeft het te weten.
Stad versus stad
Niet alleen voor bezoekers is die oprechte interesse en ‘doe maar gewoon’ een verademing. Het zou het ook zijn voor alle zure meisjes in de kledingwinkels in de echt grote steden. Hoe moe moet je worden van al die desinteresse, van het oordelen en meehollen in de snelheid van de lege stad? Maar ook in ons zelf zit die grote, stadse leegheid. Een snelle buitenkant met een verstopt hart.
Ik ben te veel een stadsmens geworden. De stad zit in mij ook als ik elders ben. Maar af en toe zien hoe het ook kan is een aangename verrassing.