Een baby werkt!

Ik maak kennis met een ondernemend gezin. Hij: jonge, atletische vent, kale kop, lang staartje, zij: mooie jonge, stoere vrouw. Hij is een grootheid in de vechtsport en in de SEO business, zij leidt met vrolijke en stoere hand hun grote groep jonge internettijgers. Bij mijn eerste kennismaking val ik al van de ene in de andere verbazing.

In het grote kantoor zit hij achter drie grote computerschermen. In zijn armen de jongste aanwinst van het gezin. Het meisje van net een paar weken oud, sabbelt rustig tegen papa’s schouder aan terwijl hij met de vrije hand mailtjes beantwoordt. Naast de baby zijn er nog twee hele jonge broertjes in het gezin en ik kijk als kinderloze dame met verwondering en bewondering naar het tafereel.

Achtergrondgeluidjes

Op whatsapp heeft hij voor mij een bericht ingesproken en ik hoor naast zijn stem, de lieflijke, vredige babygeluidjes op de achtergrond. Dan zeg ik overal ‘ja’ op.
Maandagochtend meld ik bij hun voor een nieuwe afspraak over mijn teksten voor hun klanten. De afspraak was met hen beiden maar bij binnenkomst hoor ik dat de baby ziek is en de moeder thuis is gebleven. ‘Geen probleem’, zegt hij als we aan de koffie zitten. ‘We doen even een videocall’.
Op het beeld verschijnen moeder en dochter. Moeder zwaait naar mij en weer hoor ik de zoete babygeluidjes waardoor vader en ik wegsmelten achter het scherm. De grote, prachtige ogen van hun dochter houden ons gevangen. Midden in ons zakelijk gesprek brengt vader de telefoon dichter bij zijn hoofd zodat zijn dochter nog beter ziet dat papa er is. Hij geeft kusjes en maakt van de kirrende geluidjes die grote mensen menen te moeten maken als ze een baby’tje zien.

Een vechtsportdocent komt binnen om zich om te kleden en ook hij smelt weg bij het  babyroze op het scherm. We zwaaien als drie grote malloten naar het scherm. Ons gesprek gaat tussendoor verder.

Zakelijk gesprek

‘We doen het zus, dan doen we dit en dat’.
‘Ach gossie, kijk dan die grote ogen’.
‘Doe jij ook SEO dan, dat doe ik juist’.
‘Oh, ze spuugt’.
‘Schrijf je liedjes, zing je ook, wat goed, (dag meisje, zit je naar papa te kijken?)’
Moeder op de achtergrond
‘Wil je een flesje, dan maak ik dat toch even’.
‘Dus ik doe het onder mijn eigen bedrijfsnaam?, dat is een goed idee’
‘Ja, en heb vertalers nodig, kan jij dat regelen?”
‘Jeetje, wat hoest ze, ach gossie’
‘Ja, ga ik doen, kijk wel in mijn netwerk’
‘Kijk dan, ze herkent me, kijk dan, ze lacht’.

We zijn eruit. Moeder en dochter zwaaien een laatste groet naar het scherm en de verbinding wordt verbroken. Tijdens het hele gesprek heeft hij onderhand ook tientallen mailtjes beantwoord en medewerkers die binnenkwamen te woord gestaan. Nog tintelend van de berg aan energie die mij overviel, huppel ik de trap af naar beneden. Dat is dus multitasking in het kwadraat.

Een baby doet het goed in zakelijke gesprekken. Grote mensen met grote doelen smelten weg en de liefde blijft over.

Bij dit soort persoonlijke verhalen vraag ik de betrokkenen altijd om toestemming voor ik het plaats op mijn blog. Anders dan bij toevallige ontmoetingen of bij observaties.