Gisteren ontving ik van H. een reactie op mijn blog over ‘blijven dromen’.
Iedereen droomt en iedereen droomt veel ook (ook de mensen die het zich niet kunnen herinneren).
Per nacht dromen we maar liefst anderhalf tot twee uur lang ongeveer tussen de 5 en 7 dromen per nacht die doorgaans tussen de 5 en 45 minuten duren
Per jaar verkeer je een volledige maand in dromenland en heb je dus zo’n tweeduizend dromen. Over een mensenleven is dat ongeveer 6 jaar en 150.000 dromen.
Tel daar je dagdromen bij!
Mijn eerste reactie was: dat is zonde van je tijd. Tel daar namelijk nog eens de tijd op die ik verlummel en spendeer aan volkomen nutteloze zaken… wil ik dat wel weten?
Maar net op de fiets, genietend van het heerlijke weer en een zachte stroming van warme wind bedacht ik dat het leven misschien wel helemaal niet bedoeld is om ‘zinnig’ te besteden. Ik kan zo heel veel mensen opnoemen die waarschijnlijk overtuigd zijn van hun nut en belangrijkheid in dit leven maar waar ik eerlijk gezegd niet diep voor kan buigen. Voor wie buig ik wel? Voor mensen die gelukkig durven te zijn met weinig, die genieten van de zon, van een lach, van een aanraking. Voor mensen die met eindeloos geduld andere mensen verzorgen. Voor mensen die anders durven te zijn, die met respect voor zichzelf en anderen, leven. Voor mensen die gewoon aardig zijn en hun hart laten spreken.
Wie zegt dat we keihard moeten werken, moet schreeuwen van daken, onze handjes moeten laten wapperen?