Dat was een bizarre droom. Het grappige van dromen is dat je pas veel later ineens denkt, hé, dat heb ik gedroomd.
Zo was er een bijeenkomst, een gezellige bijeenkomst. Volgens mij met collega’s. Er werd gerookt en alles in mij wilde roken. Iedereen zei natuurlijk dat ik dat niet moest doen maar ik wilde zo graag 1 sigaretje. Iemand zei: ‘dat lukt niet, dat weet je’ en met mijn eigenwijze kop antwoordde ik ‘heus wel, 1 sigaret en dan stop ik weer’.
Ik heb het niet gedaan. Ik ben wel langs de mensen gelopen die rookten en ademde hun uitgeblazen rook in. Het ei van Columbus. Wat zij uitroken is lang zo schadelijk niet meer.
Toen plotseling kwamen er allemaal mensen die een hug wilde. En ik deed dat ook. Van nature ben ik geen ‘hugger’ maar in die droom was het geen probleem Er stond nog net geen wachtrij. Ik vond het allemaal best alsof het mijn doel op aarde was.
In een hoekje zat mijn collega. In het echte leven is ze gisteren geopereerd. In mijn droomleven was dat achter de rug. Ik dacht alleen maar: ‘zij verdient een hug’.
En ontwaakt, gedouched en klaar voor een dag begrijp ik volkomen waarom ik dit droom.
Zij is namelijk de koningin van de hug en van de warmte.