De zoveelste keer deze week dat mijn droom me doet ontwaken. Pas nu dat ik me dat realiseer. Ik onthoud mijn dromen nooit maar nu onthouden ze mij lijkt het wel. Geen fijne dromen. Karaktermoord bijna. Familie en vrienden die me wijzen op al mijn tekortkomingen en bij wie ik ook maar enige troost hoop te ontvangen, ze doen er alleen maar schepjes bovenop.
Hoe kwader en bozer ik word, hoe erger de verwijdering en afstand en onbegrip. Het onbegrip is het ergste. Het elkaar helemaal niet begrijpen. Ik hoop dat een volgende droom mij uitlegt wat ik hiermee moet.
Dromen
vorige blog
1 reactie
Voor wat het waard is: ik vind jou helemaal top! Liefs van Irene