3 mei 2010 begon ik dit blog. Niemand hoeft mij een schouderklopje te geven want ik doe het helemaal voor mezelf. Dat er lezers zijn vind ik fantastisch en is de reden om door te gaan.
907 stukjes heb ik geschreven. Bijna dagelijks een gedachte, een zin, een on-zin. Een lach, een traan, een gewoon leven dus. Bijna 1800 reacties waren er, dat is gemeten op deze site. Op facebook zijn dat er meer.
Maximaal had ik ooit bijna 580 unieke bezoekers per maand, dat zijn er helaas minder geworden. Maar ik ben blij met alle lezers die de moeite nemen om mijn ‘regel per dag’ te lezen. Er zijn er die elke dag lezen, er zijn er die elke maand terugkomen. Allemaal goed.
En hoewel ik merk dat lente elk jaar weer lente is, en de zomer elk jaar weer zomer
dat er liefde is, verdriet, een herhalende beweging van op en neer,
er blijven momenten die verrassen ook al zijn ze hetzelfde of lijken dezelfde als daarvoor.
8 reacties
Ik ben blij je óók in stukjes te kennen 😉
Ik weet dat velen met mij graag jouw blog lezen. Iedere dag weer, soms ontroerend, soms spraakmakend, soms een glimlach van herkenning. Blijf dit vooral doen. Ik vind dat je toe bent aan een breder publiek. Ik hoop voor je dat die kans je eens geboden wordt in de vorm van een collumn (volgens de spellingcontrole met één l, maar dat vind ik zo raar staan …)
We waren een paar dagen fietsen in De Kempen maar ik lees alle dagen terug. Ik wil er niet een missen. Je schrijft dus niet alleen voor jezelf. Ook voor je fans!
Geef dat schouderklopje vooral al jezelf. Je verdient het!
Je blijft evenzogoed verrassen! Mooi.
Ik volg je iedere dag hoor!
Ik geef jou wel een schouderklopje. Niet alleen vanwege je mooie stukjes waarmee je mijn mama iedere dag een groot plezier deed, maar ook omdat ik je een heel mooi mens vind waar ik veel van hou. Xxxx
Drie jaar jouw blog, drie jaar leesplezier. Fijn dat je ermee doorgaat! Liefs, Irene