Doof en blind

Gisteravond bij Pauw en Witteman te gast, een Belgische arts, verantwoordelijk voor de hulp bij euthanasie van twee broers. De twee broers, een tweeling, waren vanaf de geboorte doof en werden nu ook blind. Dat was voor hen reden om niet meer verder te willen leven. De totale afhankelijkheid van anderen, dat wilden ze niet. Er waren nog meer lichamelijke zaken die niet in orde waren.

Het heeft een hoop stof doen opwaaien. Twee mannen, op de foto te zien, nog in de kracht van hun leven, die er uitstappen. Samen. Dat ‘samen’ heeft een grote rol gespeeld: samen geboren, samen dezelfde handicap, samenwonend, voor elkaar zorgend. Ze wilden gaan zoals ze gekomen waren: samen. De familie, zeer christelijk, heeft uiteindelijk ingestemd.

Spannend was dat Vincent Bijlo ook te gast was. De blinde cabaretier blijkt ook al vanaf zijn zestiende, steeds minder te horen. Zijn mening werd gevraagd. Zijn reactie tegen de Belgische arts: ‘Heb je je spullen bij je, laten we het live doen’. Hilariteit.
Bijlo vond de hulp die de Belgische arts en huisarts van de mannen gaven, de meest ultieme vorm van mededogen. Wat mooi gezegd en gesproken. Bijlo zelf had die wens helemaal niet, ook niet als hij doof zou worden. Hij noemt grappend wat voordelen van het niet meer kunnen horen maar het feit dat hij nog steeds kan scheppen, creatief zijn, zonder zicht en gehoor, dat was voor hem de kern waar het om draait.

Ik heb zelf eens tijdens een filosofische werkweek een man meegemaakt die ook blind en doof was. Waar je vooral tegen aan loopt (als ziende) is dat je deze man alles moet laten voelen. Hij had een gehoorapparaat en een zender die het mogelijk maakte wel iets te communiceren maar er gebeurde toch pijnlijke dingen.
Stel, je zit als cursisten aan tafel. Een gesprek is afgerond. Mensen staan op en gaan weg. De man in kwestie weet dat niet. Hij ziet het niet. Soms bleef hij alleen pratend achter, totdat anderen zich realiseerden dat ze iets vergeten waren. Bijvoorbeeld, de man even aanraken en duidelijk maken dat je weg gaat.

Wat een bewondering voor deze slimme man. Hoe hij die week indruk maakte op iedereen. Gisteravond deed Bijlo dat ook. Zeker omdat hij zo respectvol over de tweeling en de Belgische artsen sprak.
Daar heb je iets aan.