Dood gewoon dood

Dat iemand ziek is
wil je soms wel vergeten.
Je ziet toch die ander
je raakt elkaar aan.
Je kan toch nog vragen
wat je nu graag wilt weten,
en ziek zijn, dat ziek zijn
dat mag niet bestaan.

Nu kijk ik omhoog
en vraag ik: “Waar ben je?
Hoe kan het toch zijn,
waar ben je naar toe?
Wie is er, wie zijn er en
wie van hen ken je?
Waarom op die dag,
wat deed je en hoe?”

Zoveel dingen, gedachten
die we niet kunnen weten.
Zoveel vragen en antwoorden
krijgen we niet.
Er is alleen dàt
wat we nooit meer vergeten
je liefde voor hen
in een levenslang lied

Hoe troost je een mens
die er één heeft verloren
hoe vul je de leegte
die dan is ontstaan?
Ik hoop, lieve lieve
dat je mij nu kan horen,
dat we doorgaan met dat
wat jij hebt gedaan…

(Een heel oud gedicht dat ik nu nooit meer in deze vorm zou schrijven. Maar als ik het nu herlees, op deze dag, dan zegt het wel wat ik zeggen wil en daar gaat het toch om)

8 reacties

Marijke 18 januari 2012 at 16:24

Dank je voor dit mooie gedicht.

Reply
svara 18 januari 2012 at 12:16

als het hart spreekt is de vorm altijd goed

Reply
Jolanda 18 januari 2012 at 11:37

Heel mooi gedicht.
Blijft moelijk deze dagen………..

Liefs Jolanda

Reply
astrid van der maas 18 januari 2012 at 10:42

Wat mooi An zoals jij het verwoord.
Dikke knuffel

Reply
HansB 18 januari 2012 at 10:25

Een heel mooi gedicht.
En wat jij zeggen wil dat lees ik er in!

Reply
Wllm Kalb 18 januari 2012 at 10:22

Wat mooi dat woorden kunnen troosten.

Reply
Tante Rietm 18 januari 2012 at 09:42

Heel erg mooi Anja.

Heel veel liefs.

Reply
Selma 18 januari 2012 at 09:10

Heel goed, het zegt het allemaal,
zoals iedereen weet die nabestaand van geliefden is

Reply

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden