Mijn electrische fiets is zwaar. Goed dat ik h’m niet dagelijks hoef te tillen van mijn huis naar het werk en andersom. Wat wel moet is een enorme steile trap af naar de fietsenstalling bij het Stadhuis. Ik overdrijf nauwelijk als ik zeg dat die lijn bijna verticaal gaat. Was dat dus gewoon al een fysieke inspanning, met mijn kneusige knie er bij is het bijna niet meer mogelijk.
Dus gisteren, een droge dag, ik arriveer altijd als een van de eersten, dus nog veel plek bij de fietshekjes buiten voor het stadhuis. Ik zet mijn fiets tegen zo’n hekje. Fietscomputer er af. Zadeldekje tegen onverwachte buien. Fietstassen dicht want ik ga echt niet mijn regenpak mee naar boven zeulen. Hij staat er goed. Ik loop weg en draai me nog een keer om. Niets aan het handje.
Toch een opluchting als ik rond half vijf weer naar huis ga. Daar staat íe. Nog steeds met dekzadeltje en tassen dicht. Oeps. En met het sleuteltje erin.
Dompiedompiedom.
3 reacties
Het kan zijn dat als een fiets niet op slot staat, de kans groot is dat het om een gestolen fiets gaat die daar is neergezet.
Als je hem meeneemt en je wordt aangehouden ben je zelf de klos. Dus niemand durfde hem mee te nemen.
Niet alleen Dompie, maar ook Boffer.
Gelijk staatslot gaan kopen?
Herkenbaar van steile trap op het werk tot regenpak in de tas laten zitten etc. Van de sleutel: ja twee keer : een keer kon ik ’s ochtends toen ik naar mijn werk ging mijn huissleutel niet vinden. Zat dus de hele nacht aan de buitenkant van de deur. En na mijn werk naar huis: autosleutels kwijt. De schrik slaat je om het hart. Uiteindelijk in de auto, in het slot, startklaar! De hele dag! Oeps.