Dominique Strauss-Kahn: kleren maken de man

Moet ‘ie ze wel aanhouden natuurlijk.

Of hij het heeft gedaan of niet gedaan, ik zou het niet weten. Maar ik kan het niet helpen dat, als ik naar zijn foto kijk, ik ineens een oude man in z’n nakie zie staan. Een uitgezakt lichaam, een bol buikje, hangende billen maar een kop er op die dat niet doorheeft.

Die met grijpgrage handen de borsten van het beduuste (bebuste) kamermeisje pakt en niet anders verwacht dan medewerking.

Ik las vanmorgen een interessant stukje over twee mannen op een terras. Mannen zo rond de vijftig, kalend, de ene dik, de ander lang en dun. Eigenlijk twee onaantrekkelijke mannen. Maar, ze praten over vrouwen. Die een tafeltje verder zitten, ook rond de vijftig, verzorgde, oudere vrouwen. De mannen merken op dat die wijven er niet meer uit zien. Ze kloppen zichzelf op de buik en vegen het slijm weg dat onafgebroken uit hun mondhoek sijpelt.

Mannen schijnen zich niet bewust te zijn van hun uiterlijk, hebben geen uiterlijk. Zien in de spiegel: man.

Let maar eens op, ook de mannelijke lezers die stuk voor stuk natuurlijk heel aantrekkelijk zijn. Let op de mannen die zeiken over vrouwen… en kijk dan eens naar die man zoals je naar een vrouw zou kijken. Meer hoef je niet te doen. Gewoon eerlijk zijn.