Dodelijke moed

Foto vrt.be

Een Indiase vrouw van 23 is onderweg naar de rechtszaal in brand gestoken. Ze had twee mannen aangeklaagd wegens verkrachting. Gewoon een berichtje in onze Nederlandse krant. De vrouw is inmiddels overleden.

Je was een sterke, jonge vrouw. Je studeerde medicijnen en het plaatje in je hoofd werd steeds mooier en af. Je kon iets gaan betekenen voor anderen. Je kende de verhalen van verkrachtingen. In het land waar jij bent geboren is het geen nieuws dat elke 21 minuten een vrouw wordt verkracht. Groepsverkrachtingen zijn eerder regel dan uitzondering. Dus je kende de verhalen maar het waren niet jouw verhalen.

De gruwelijke tijd haalde je in. Drie medestudenten vergrepen zich aan jou maar jij overwon de schaamte. Mannen, jongens mogen niet wegkomen met deze daad van overheersing en geweld. Je deed aangifte tegen twee van de mannen die in afwachting van de rechtszaak op vrije voeten werden gesteld.

Een lange tijd later, bij 90 aangiftes per dag duren dit soort akkefietjes nu eenmaal langer, was je onderweg naar de rechtbank om de zitting bij te wonen. Je bent er nooit aangekomen. Vijf mannen, waaronder de daders, wachtten je op, verkrachtten je nogmaals en staken je in brand. Van binnen en buiten gebrandmerkt door barbaren. De smeulende waarheid kon niet geblust worden. Je wilde geen lopend vuurtje worden maar tegen wil en dank leef je in ieder geval in mijn hoofd en hart verder. Het hoofd en hart van een westerse vrouw die eigenlijk wil denken dat het in haar land zo veel beter gesteld is met de macht die mannen grijpen en botvieren op vrouwen. Jij en al die vrouwen die dezelfde minachting moesten ervaren maken in het westen vrouwen wakker. In onze keurige cultuur worden we niet verkracht of in de fik gestoken maar zijn er andere, meer verfijnde technieken, onzichtbaarder ook, om vrouwen in bedwang te houden. Door woorden, door geen daden, door mannen in pakken die niet weten wat ze met hun agressie en minderwaardigheidsgevoelens aan moeten.

Welke God was het die mannen influisterde dat zij meer waard waren. Welke God heeft hen toestemming te geven om te jagen op vrouwen en hen voor altijd te beschadigen? Niet jouw God toch?

Jouw moeder rouwt bij het graf. Maar zij mist de kracht om het op te nemen tegen het kwaad. Het kwaad van de geschiedenis plantte in haar al zoveel zaadjes dat het onuitroerbaar lijkt geworden mits er grof geschut wordt ingezet. Jouw dood lijkt mij voldoende grof geschut om allen vrouwen in de hele wereld te verenigen. Om op te staan voor elkaar. Om duidelijk te maken aan mannen, vaders en broers, dat je je met je poten van ons afblijft. Fysiek sterker zijn geeft je bijna de plicht om sterk te zijn en zo jezelf onder controle te houden.

Maar er zal geen man zijn daar die naar mij luistert. Ik denk aan je. Treur om je. Bid voor je.