Gisteren uitgebreid in het nieuws. De DNA kaart is er. Professor systeembiologie Hans Westerhoff denkt dat het in de toekomst wijdverbreid wordt. Je kan dan weten of je kind aanleg heeft voor bijvoorbeeld darmkanker. Of dat jij als je gaat roken meer of minder kans hebt om longkanker te ontwikkelen.
Het zijn wel wonderbaarlijke ontwikkelingen en het kan heel veel moois opleveren. Maar de andere kant is ook waar, hoeveel schade kunnen we oplopen, hoeveel misstanden zullen er ontstaan? Hoe oud gaan we worden en wat gaat dat dan weer kosten?
Je kan zeggen dat de gezondheidszorg goedkoper kan omdat je veel gerichter medicijnen kan voorschrijven. Maar naast medicijnen kan je ook voorschrijven hoe iemand moet gaan leven. Wordt je afgeraden om zwanger te worden omdat jou risico op iets levensbedreigends te groot is. Mag je dat niet eten of drinken en dit niet doen of laten.
Je leven op een planbord. Als je je daaraan houdt is de kans groot dat je ongeschonden oud wordt. Ongelukken daargelaten.
Misschien komt er ooit zo’n kaart. Dat je beter niet op de twintigste van januari op de snelweg tussen Stad A en Stad B kan rijden. Dat je beter niet te laat naar bed moet gaan op donderdag omdat het je vrijdags op kan breken.
Maar uiteindelijk zullen we toch ergens dood aan moeten gaan?
We zullen uit verveling het loodje leggen vrees ik.
1 reactie
Als de wetenschap het voor het zeggen krijgt worden we allemaal geprogrammeerde robots.
Dus wordt het zoals jij opmerkt “doodvervelen”. Maar…. je mag niet dood.
Vorige week de docu gezien over de Levensbeëindigingkliniek.
Wie er allemaal beoordelen of het mag als je ongeneeslijk ziek en/of door ouderdom en gebreken er geen zin meer in hebt er uit wilt stappen. Jaren strijd en bijna niet haalbaar om toestemming te krijgen.
Dan maar om een beetje vrolijk te eindigen met jou laatste woorden en vrij naar Godfried Bomans:
Ik zit me voor het vensterglas
Onsterfelijk te vervelen
Ik wou dat ik twee hondjes was
Dan kon ik samen spelen.