Dieet wel, dieet niet

Precies twee maanden ben ik nu aan werken aan mijn gewicht, het wegwerken van mijn overgewicht dus. De vraag Dieet wel of Dieet niet kan ik beantwoorden met: die eet niet.

Ik snap ineens wat ze bedoelen met ‘de knop moet om’. De knop is om. Zo erg dat ik me bijna schaam wanneer ik bijna een roepend chocoladetaartje van de Bijenkorf (Chocolade mousse en biscuitdeeg gevuld met koffierumsaus en feuilletine, overgoten met pure chocoladegelei en gegarneerd met een krul van pure chocolade en chocoladegalletjes.) aanneem.

Zwak moment

Eigenlijk heb ik nog niet echt een zwak moment gehad en de kilo’s vliegen er vrij makkelijk af. Maar gisteren zat ik heel dichtbij een groot moment van zwakte. Wat was er gisteren dan?
Gisteren was het lente in de herfst.
Gisteren liepen mannen in korte broek onder een regen van neerdwarrelende bladeren.
Gisteren zaten de terrasjes overvol en liepen kinderen met ijsjes in de handen.
Gisteren zat ik, na een dag weinig eten en veel doen, op een terras met een knagend hongergevoel naar lekkers.

Bitterballeninvasie

Links en rechts werd ik gepasseerd door bitterballen. Bitterballen besteld door het tafeltje naast ons en het tafeltje waar ik net op uitkeek. Toen kwamen er schaaltjes tacochips met gesmolten kaas voorbij. Ik pak opnieuw de menukaart op zoek naar iets dat net zo lekker maar toch verantwoord is. Dat is er niet. Vriendin heeft haar sterke ‘nee’ moment dus bij haar kan ik ook niet halen. Dan komt er een bord langs met een doodgewone tosti maar die tosti ziet er helemaal niet doodgewoon uit. Het ziet er uit om je tanden in te zetten, weer gesmolten kaas, en lekker dik belegd met een heerlijk sausje om het geheel in onder te dompelen.
Een geur komt voorzichtig langs. Gefrituurde verse uienringen met yoghurt-knoflookdip. Ik doe net alsof ik niets ruik. Als ik dan ook nog wordt begroet door zes gefrituurde Japanse kipstukjes, heb ik gehad. We gaan.

Bram de Ladage

Met ferme stap lopen we richting parkeergarage, daar zit Bram Ladage en dat rijmt. Bram heeft een groot terras waar hele gezinnen zich te goed doen aan vers geschilde aardappelfrieten. Met mayo. Of pindasaus. Maar we lopen door. Trap naar beneden. Auto in. Deuren en ramen dicht. Rijden.
‘Wil je een snoeptomaatje’, vraag Vriendin.

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden