Die zucht van verlichting

Het gebeurde onverwacht, ik had er niet meer op gerekend. Maar toch, gisteren in een aangenaam zonnetje, op een heerlijk terras in Scheveningen, met uitzicht op de zee, ontsnapte het aan mij. De zucht van verlichting.

Niet alleen was het de eerste dag van onze vakantie maar ook Vriendin was jarig. Wij hebben een modus gevonden om onze verjaardagen te rekken, we vieren ze namelijk ongeveer een dag of vier. Het begint al met de persoonlijke oudejaarsavond, je raadt het al, de avond voor de grote dag. Dat vieren we groots. Dan is de echte verjaardag, daar maken we ook een feestje van. En tegenwoordig geven we elkaar geen onzinnige cadeau’s meer maar belevenissen. Meestal het theater of een paar dagen weg. Met dat laatste gaan we vandaag beginnen.

Nu is Vriendin plotseling gegrepen door het ouder-worden-virus. Vroeger was vijftig worden het moment om bij de pakken neer te zitten, tegenwoordig is het bij zestig. Ik kan haar niet helpen. Jongere vrienden waarmee we twee dagen geleden gezellig aan tafel zaten, hielpen ook niet echt. Op de uitgesproken trieste woorden van Vriendin, knikten zij meewarig. ‘Ja, we kunnen ons dat wel voorstellen, het gevoel dat het over is’. Vriendin bestelde nog maar een glas wijn.

Maar terug naar de zucht van verlichting. Ik was hem kwijt. Dat moment dat je echt voelt ‘ik laat het los’. Gisteren in de zon leek het alsof ik voor het eerst de warmte op mijn huid kon voelen en ik ervan kon genieten. Niet te heet, niet te koud maar precies goed was het. Wat hielp was het bezoek die ochtend, aan de grappige manueel therapeut die vol overtuiging zei: ik kan jou helpen. Het vooruitzicht op een arm die weer kan bewegen en werk dat ik kan blijven doen, stemde me gelukkig.

Zuchten zijn goed

De laatste tijd hadden mijn zuchten niets meer te maken met opluchting, maar met frustratie. Met pfff, gedoe, met pfff, geregel, met pfff, gehannes. Vakanties die niet doorgingen, viruswaanzinnigen, ontbrekende hugs, mensen die ik mis.
Die zuchten zijn vooral naar binnen gericht.
De opluchtende zucht vindt zijn weg naar buiten. Dus kon ik oprecht tegen Oude Vriendin zeggen dat ze er fantastisch uitziet met die grijze haren, het sportieve koppie en de jeugdige tred.
We gaan de bloemetjes buiten zetten.