We zitten vandaag op de zwaarste dag van ons detox-weekje. Eerlijk, Vriendin en ik hebben elkaar deze week een paar keer aangekeken met de vraag: Waarom deden we dit ook weer.
We hebben hoofdpijn, zijn moe, mijn rug en benen voelen alsof er elk moment de kramp in kan schieten maar, zeggen we tegen elkaar: ‘het zijn die afvalstoffen’. En dat zal ook allemaal best.
Het verhaal van zus M. die dit eerder deed maakte ons enthousiast. Zij voelde zich vitaal, uitgerust en energiek. Dus gisteren belde ik haar.
“Wanneer begint dat vitale gevoel?”
Onze boodschappen beginnen gelukkig aanzienlijk te slinken. En vandaag gebeurt dat nog harder met smoothies waar een halve zak boerenkool in gaat, witlofstronken en selderij en niet te vergeten avocado’s en mango’s. En we komen zelfs boodschappen te kort. Nog nooit gingen de biologische citroenen bij ons zo hard.
Maar we houden het vol. En onder alle lichamelijke pijntjes zit een beetje dat gevoel van ‘lekker voelen’. En morgen mogen we weer gaan opbouwen. Koffie, heb ik niet gemist terwijl ik toch echt een koffieverslaafde bent. Het zijn meer de tussendoortjes die je gaat missen en waarvan je je nu bewust wordt dat tussendoortjes samen ook een hele maaltijd zijn. Die wetenschap is een hele winst.