Van de week kreeg ik een bericht van iemand dat ik iets niet goed gedaan had. Juist op dat moment ontdekte ik een ander foutje in een nogal belangrijk document.
Ik mailde terug dat ik al een uur bezig was in mijn oeps-modus. Het verschil tussen oeps en fout is best significant. ‘Oeps’ heeft humor, heeft een ‘ach gossie effect’ dus het is niet gek als ik bij hele grote fouten liever ‘oeps’ denk dan ‘wat vreselijk’.
Bij ‘oeps’ is er ook geen weg terug, geen ‘verwijder laatste handeling’ of ‘vergeet die laatste zin’. Zo was ik trots op mijn nieuwsbrief. Daar ging ‘ie dan de wijde wereld in. Een druk op de knop en weg was ‘ie.
Goed gelezen
Niet lang daarna ontving ik de eerste melding van een woordje waarin per vergissing twee letters omgedraaid waren’. Daarna kwam de tweede. Daar bleef het bij. Een van de twee merkte op: ‘het wordt alleen gezien door degenen die het echt goed lezen’. Dat is ook zo. Moet ik dan blij zijn met die personen die het goed lezen of die personen die het gewoon aanzien? In dit geval vrees ik toch die laatste groep…
Oeps is oké
Dat wordt mijn nieuwe slogan. Oeps is niet zo erg. Het is gebeurd. Een moord is erg. Oorlog is erg. Ik zal, vrees ik, meer oepsmomenten gaan ervaren in mijn leven en jullie ook. Wat is trouwens jullie ‘oeps’ momentje? Durf je het te delen?