Er zijn veel omschrijvingen voor een ’trol’. Voor ‘flames’. ‘De internettrol kent vele gedaanten, maar is er altijd op uit om verwarring te zaaien en niet in positieve zin. Volgens het Scandinavische volksgeloof zijn trollen afzichtelijke en boosaardige wezens. Ik denk dat beide omschrijvingen het wel zo ongeveer zeggen. Maar vraag me ook af of we onze eigen trol herkennen.
Vanmorgen lees ik een stuk in de Volkskrant over de ophef over de negatieve tweets over prinses Amalia. Dat er van de vele, vele positieve tweets een stuk of 30 waren die gingen over haar uiterlijk in negatieve zin. Dat die 30 tweets zowat drie dagen het nieuws waren op radio en in columns. Hoe we met z’n allen verontwaardigd en boos zijn op wat eigenlijk niet de moeite van het noemen waard is.
Dotan
Nog zo eentje. De wereld valt over Dotan. De man kan nergens meer verschijnen. En ook ik vind het dom en stom dat hij dit gedaan heeft. Maar de schande die er wordt gesproken, hoe er niets meer overblijft van iemand die zich maar het beste ergens (voor altijd) kan verstoppen. Het gaat mij allemaal te ver. Zijn gedrag zegt eigenlijk alleen maar hoe hij als mens blijkbaar ernstig in de war is (geweest) en zijn eigen talenten heeft onderschat.
Normaal
We kennen Bennie Jolink van Normaal. Zanger en frontman en even bekend om zijn drankgebruik en -misbruik dan om zijn oerendharde rock. In een interview geeft hij toe dat van te voren dikwijls de flesjes bier die zij dronken op het podium gevuld werden met energiedrankjes. ‘We verdienden er goed aan als de omzet van drank tijdens onze optredens flink opliep’. Trollengedrag waar iedereen maar al te graag in geloofde. Maar net zo nep als de fake-accounts van Dotan.
Mijn punt is dat we ons vaak zo laten meevoeren door kortzichtige emoties en verwijten. En ongetwijfeld doe ik dat ook soms. Het is ook veel eenvoudiger en makkelijker om zo maar iets aan te nemen, dan de moeite te nemen ergens stil bij te staan en zelf te onderzoeken. Maar onderhand maken we zelf meer kapot dan ons lief zou moeten zijn.