Hoe vaak hoor ik mijn hoofd dit lied niet? In de winter, als het donker is en mensen zich gereedmaken voor DE wereld. ‘De stad is het mooist in de morgen’, ooit gezongen door Conny Vandenbosch. Ik dacht even te googelen op de tekst maar niet vindbaar, dat komt niet vaak voor dat ik iets niet kan vinden. De melodie is een prachtige, licht neigend naar de smartlap maar Conny VandenBosch, dus geen smartlap. Waar ging de tekst over: de lichtjes, de donkerte, de bedrijvigheid die op gang komt.
Voor mij is het mooiste moment van de dag het moment net voor de schemering in gaat.
Mensen nog onzichtbaar, silhouetten zijn het, geen mannen of vrouwen, hoofden in jassen weggedoken, stemmen die nog moeten ontwaken.
Lichtjes van auto’s, roodkleurend, als een gigantisch intiem feest op de snelweg.
Voetstappen (die van hem of haar kunnen zijn), alles kleurloos maar niet saai, juist niet saai.
Ieder nog in z’n eigen wereld. Een fijne wereld? Ik weet het niet. De mijn wel en dat maakt dat je de wereld vanzelf fijn voor je ziet ook als je naar andere mensen kijkt.
En dan het lelijke moment van de dag. Het licht wordt aangedaan. Alles krijgt een gezicht, onongesmukt, niet verborgen, hard soms, lelijk soms, gebouwen, staten, pleinen, mensen.
Het is nog niet zover. Mijn droomwereld is er nog. En door google heb ik een glimlach om mijn lippen.
Wat vond ik toen ik intypte: lyric: de stad is het mooist in de morgen?
The lyric is the most beautiful city in the morning.
6 reacties
Als je het nog zoekt: Ik heb het op mp3 formaat
Klinkt goed!
Is dit nummer ook ergens online te beluisteren?
Hallo daar
Voor mij geldt dan: het hart van iedere mens dat goeds in de zin heeft in het mooist in elk donker en elk licht 😉
Dank je wel voor je bezoek en reactie!
Ik vind jullie allebei, bij daglicht nog steeds
mooie meiden!!
Hoi Peetje
Ja wat erg. Hevig verliefd, teveel gedronken en dan die grote neonlichten aan. Knipperen met je rooddoorlopen ogen en kijken naar die ander die jou (verliefd als die ander dan nog is) nog even mooi vindt. Ogen dicht houden tot je weer thuis bent..
Zo begreep ik pas jaren later waarom ik vroeger om twaalf uur thuis moest zijn als ik uitging.
Wat een schrik als om vier uur ‘s-nachts de lichten in de kroeg aangingen.
Het schemer verbergt zo heerlijk alle oneffenheden, mijn vader wilde mij natuurlijk beschermen tegen de harde realiteit. 🙂