Die tip van Marianne Thieme was zo gek nog niet. Focus op je één ding in het begin. Ineens had ik het. Mijn eigen partij. De Partij tegen Naadjes en Labels. Voila.
Waarom? Persoonlijk natuurlijk. Ik lijd onder naadjes en labels Ze kosten mij geld. Laats nog. Zestien paar sokken bij de Hema gekocht. Niet goed opgelet. Ik kan niet tegen die naadjes bij de tenen. Dat irriteert mij en mijn huid. Dus: Vriendin heeft voor een prikkie zestien paar sokken erbij. Ik niet.
Voorbeeld 2: de labels in t-shirts, aan de zijkant of in je nek. Kan ik niet tegen. Dus of Vriendin heeft er weer een hemdje bij of ik knip gaten in zijkant en nekpartij. Geen gezicht, kan ze nooit zo maar dragen, altijd verborgen en dan maar hopen dat niemand zegt ‘joh, doe je jasje lekker uit.’ Dat kan niet.
Handen met geld
Het kost mij gemiddeld dus meer geld dan de doorsnee burger om me gewoon te kleden voor de dag. Kan ik er iets aan doen? Nee. Ik ben een fijngevoelig typje. Ik ben vast niet de enige, dus herken je dit, sluit je aan bij mijn Partij. Wat ik wil? Een budget neutrale tegenprestatie van het rijk.
Gratis sokken zonder dokken, geen gaatje en geen naadje.
En dan over een jaar of wat gaan we het over echte naadjes en labels hebben. Dan staat er inmiddels een partij met leden en lijstduwers en trekkers. Dan praten we over het labelen in de wereld van mensen. Van elkaar. En het opheffen van naden.
Maar eerst voorzichtig beginnen.