Geen vrolijke video maar een gruwelijk verhaal. Gisteravond weer vertoond door Pauw en Witteman. Aanleiding is een serie gemaakt door de belgische journalist Rudi Vranckz. In de serie ‘revolutieroute’ wordt gekeken naar de betekenis van de Arabische lente. Hij bezoek de gewone man en vrouw die destijds in het nieuws zijn geweest en praat met ze. Hoe is het sindsdien, geloven ze nog in vrijheid.
We zien beelden van een afgrijselijke mishandeling van een jonge vrouw die half ontkleed wordt achtergelaten. Een vrouw in een rode jas komt haar te hulp en wil haar beschermen, haar bedekken. Een grote groep van militairen komt op haar afgestormd en trapt bijna het leven uit haar. We zien gelukkig deze moedige en sterke vrouw terug. Nog net zo dapper als ze zegt: ‘sukkels zijn het, als ze denken dat wij het opgeven’.
Respect. Voor haar en al die andere mensen die het durven opnemen tegen dictators, soms het leven ervoor latend.
Daar zitten wij in onze warme kamer. Met de kaarsjes aan. Wij die ons niet meer laten raken door afschruwelijke beelden want we hebben alles al gezien. Toch?
Totdat ik gisteren deze beelden weer zag en eigenlijk alleen maar heel hard kon vloeken. Wat een onrecht en wat een agressie. Wie stopt het? Wie stopt deze waanzin en machtstrijd over de hoofden van gewone burgers die vrede willen en vrijheid. De wereld is te groot geworden om alles te begrijpen. Mijn eigen wereld is soms al te groot. Het nieuws van gisteren (en vandaag en morgen) maakt je niet blij; de crisis, die oude, vieze man die weer Italië wil regeren, de grijpgrage vingers van politici, de zelfmoord van de verpleegster in Australië.
Veranderen begint bij jezelf. Je eigen agressie onder ogen zien. Je kwetsbaarheid, je maakbaarheid. Jezelf leren kennen is geen luxe meer maar bittere noodzaak. Als je weet hoe klein je soms kan zijn kan je weer leren om groot te worden. Daar heeft iedereen iets aan.
Dus als je durft, bekijk de beelden en voel in ieder geval weer iets.
2 reacties
Hieruit blijkt maar weer dat veel mensen niet meer dan een veredeld soort beesten zijn. We hebben geleerd beschaafd te zijn, maar er is niet veel voor nodig om alle beschaving te laten vallen. Ik denk ook aan de jodenvervolging in de tweede wereldoorlog.
Ik heb me ook wel eens afgevraagd: wat zou ik hebben gedaan … helaas kom je daar pas achter als je in zo’n situatie zit. Wat zou ik graag ook zo moedig zijn als de vrouw met de rode jas. Goed dat er zulke mensen bestaan. Dat compenseert een heel klein beetje de wreedheid van anderen.
Bah, vreselijk dit. Dat mensen dit elkaar aan kunnen doen blijft me verbazen.