De politie staakt. Al een tijdje. Wij merken er niet veel omdat ze meestal kiezen voor een publieksvriendelijke actie. Dat is aardig van de politie maar daarmee bereik je dus geen doelen. Dat blijkt wel. Ik heb de berichten niet zo gevolgd, de redenen voor deze staking, maar gisteren kwamen drie politieagenten aan het woord bij Jinek. Aardige kerels die een gevaarlijk vak hebben gekozen waar nu niet echt een hoog salaris tegenover staat. Ik schok toen ik het hoorde. Dat een gewone politieagent een maandsalaris krijgt van 1700 euro, zonder toeslagen. Ronald de Boer zat ook aan tafel en ik zag een oogspiertje trillen bij het horen van dat bedrag. Dat heeft hij dagelijks te besteden, schat ik zo in. Het salaris is niet eens het punt, ze staken omdat hun vak een lachertje aan het worden is. Het publiek neemt ze niet serieus en als onze regering dat ook niet doet, waarom zijn zij in hemelsnaam op aarde dan? Om als voetveeg te dienen voor de boze, domme man op straat?
Beschimpt, bespot, bedreigd
Er worden beelden getoond van hoe de politie begroet wordt op plekken waar ze nodig zijn. Beschimpt en bespot, uitgescholden, gekleineerd. Dreigende, woedende idioten die hun mislukte levens afreageren op een politie-agent. Hoe sterk moet je in je schoenen staan om niet met gebalde vuisten af te gaan op die korte lontjes? Wij verwachten nogal wat van deze mensen. Standvastigheid, betrouwbaarheid, integriteit, sociaalvoelend, in staat tot zelfreflexie, sportief, empathisch.
Natuurlijk, er zijn ook foute agenten, labiele persoonlijkheden die nooit een pistool zouden mogen dragen maar elk beroepsgroep heeft zo zijn winnaars en verliezers.
Voetbalminnend Nederland vindt het niet leuk. Die staking tijdens de eerste wedstrijden van de competitie. Dus hopelijk gaat er nu iets gebeuren en krijgen onze agenten waar ze om vragen. Dat is niet onredelijk, het is volkomen normaal.