Dat Ami, onze Shiba, maar moeilijk tot actie over te halen is, oké. Maar dat ze gewoon op de bank blijft liggen na de twintigste keer dat je vraagt ‘ga je mee uit’, dat was op z’n zachts gezegd, vervelend. Tijd voor een hondenfluisteraar.
Nu overdrijf ik schromelijk als ik zeg ‘hondenfluisteraar’. De vrouw in kwestie, ik noem haar B. was juist heerlijk helder en recht door zee. Een no-nonsense-type met veel kennis en liefde voor (honden)wezens. Nadat Ami haar op haar manier enthousiast begroet, trekt Ami zich terug in haar eigen, heerlijke wereld: wat aan haar teentje knagen en de boel van onderen schoonlikken.
“Kijk, het prinsesje heeft mij begroet en trekt zich terug in haar eigen domein.” Een rake constatering van B. Wij worden geduld in Ami’s domein en niet andersom. Gelukkig zijn wij, de baasjes, niet op ons achterhoofd gevallen en weten we dat we het hondje hebben gekregen dat we zelf hebben gecreëerd. B. vraagt “mag Ami op de bank van jullie?”. Ik vertel hoeveel moeite het me gekost heeft om haar daar te krijgen (want behoefte aan een hond die de illusie wekt dicht bij je te willen zijn). Ik vertel ook dat ik vind dat ik dat niet zomaar terug kan draaien. Ami ziet me aankomen. Maar binnenkort komt er een nieuwe bank die we graag wat langer mooi houden…. dussss.
“Onzin”, zeg B. resoluut. Jij draait terug wat je terug wilt draaien. “Niet de hele bank is voor haar en ze komt pas op de bank als jullie zeggen dat het oké is.” Oh, okéééé. Of ze ooit in haar mand ligt? Nee dus.
Wandelen
We vertellen over het uitgaan. Een nieuwe omgeving is voor Ami het summum van heerlijkheid maar we kunnen niet elke dag in een nieuwe omgeving lopen. Dus trekken we haar van de bank, sleuren haar de lift in en nemen een tegenstribbelend hondje gezellig mee naar het park. Hoe fijn zou het zijn als ze dan niet om de vijf stappen gaat zitten?
“Houden jullie van wandelen”, vraagt B. Vriendin springt enthousiast op en neer. Ik blijf zitten. Ik houd niet van wandelen. Als het aan mij lag zou ik ook om de vijf stappen in kleermakerzit gaan zitten met mijn gezicht tegen een boom gedrukt maar dat is gedrag dat bij een volwassen vrouw niet op prijs wordt gesteld. B. vertelt over de spiegel die Ami mij voorhoudt. Wist ik heus wel.
B. staat op, we gaan naar buiten. Het regent keihard en het is donker. “Gaan jullie maar”, zeg ik grootmoedig, “om nu met een hele delegatie die wandeling te maken….” Ik word direct terechtgewezen. “Mee jij”. Ik krijg nog net geen riem om mijn nek maar zo voelt het wel. We leren veel onderweg. Riem kort, naast ons lopen, niet trekken. Als we ons huis passeren en Ami en ik naar binnen willen zegt B “loop maar even door, jullie bepalen wanneer je naar huis gaat en niet zij.” We zuchten, Ami en ik. De regen klettert op mijn hoofd.
Tips en tricks
We krijgen veel tips om met onze Diva om te gaan. Maar eigenlijk zijn het meer tips om met onszelf om te gaan. Als Ami niet komt na 1 keer roepen, dan blijven we niet roepen. Lok haar met een vrolijke stem, een snoepje of stukje wortel. HET WERKT. Wij vinden dat ze ’s morgens om 07.00 uur een plas moet doen en vreten ons op als ze dat dan niet doet binnen de vijf minuten die we ’s ochtends hebben. DAN PLAST ZE MAAR NIET. Ami rent niet achter een bal aan. GOOI DAN NIET. Ze heeft behoefte aan slimme verstopspelletjes. DOE DAT DAN. Ze mag alleen maar op de bank als er een kleedje ligt. IS NIET ZIELIG. Vriendin wil lekker lang wandelen, Ami niet. GA KORT MET AMI EN GA DAN LEKKER ZELF LOPEN, MUTS. Bij onze lange avondwandeling neem je Ami gewoon mee, kort houden. GEEN GROEPSGESPREK HOUDEN MET JE HOND.
B. vindt dat wij boffen met onze hond. Een lief ding, eigenwijze kop maar “hé, dat wilden jullie toch”? We zijn een week verder en Ami doet eigenlijk precies wat we van haar vragen. Het kost haar geen moeite, het kost mij moeite.
Het bijzondere was van deze leuke Ami-avond dat na het vertrek van B, Ami rondsnuffelde in de kamer en ze haar draai niet kon vinden. Nog geen vijf minuten later lag ze in diepe slaap in haar MAND.
Dat ding dat ergens onbewoond stond te verpieteren.
3 reacties
Erg leuke blog om te lezen Anja! Fijn he, dat zo’n hond je een spiegel voorhoudt ;-).
Wat een heerlijk blog! 🐶
Dank je wel