Ik heb een nieuwe, slechte hobby waar ik helemaal gelukkig mee ben. De e-sigaret. En natuurlijk zeggen de pro’s: veel gezonder en zeggen de anti’s: ook slecht. Het zal. Na een jaar gestopt te zijn met de sigaret bleef ik kauwen op de nicotine kauwgompjes. in het begin nog keurig volgens het schema maar per maand zag ik mijn gebruik toenemen. Eigenlijk was ik nergens meer niet-kauwend te bespeuren. Daar hing een prijskaartje aan dat vergelijkbaar is met een echte sigaret. In Griekenland ben ik overstag gegaan. Mijn eerste e-sigaret. Als een kind heb ik rondgelopen met het raar ogende ding in mijn mond. Sinds ik terug ben google ik alles af op de voor- en nadelen en ben ervan overtuigd dat het elektrisch dampen echt minder slecht is dan roken. Er vindt immers geen verbranding plaats. Nicotine blijft een gif, niet goed voor het hart maar eigenlijk wil ik daar helemaal niet naar toe, ieder zijn ding en ik mijn elektrisch ding.
De wereld van de e-smoker is een bijzondere. De winkeltjes die je ziet opduiken ook. Het riekt naar mysterieus, naar net-niet-crimineel. Naar een randgebeuren in schemergebied. Een e-sigaret is niet zo maar een pijpje, je hebt soorten en maten. Je hebt dikke, dunne, lange, zware, lichte. Je hebt er met mechanisme om damp te regulieren, om het keel-gevoel te verhogen.
Keel-gevoel? in het begin deed het me toch denken aan een hele slechte pornofilm maar ook daar ben ik doorheen. Er zijn cartomizers, coils, draadjes en er zijn honderden smaakjes. Van toffee tot whiskey, van peper tot kauwgomballensmaak. Ik ben er voorlopig nog niet op uitgekeken en hopelijk wacht de Nederlandse belasting nog lang met het opleggen van btw. Dan blijft er eindelijk een hobby van mij, betaalbaar.