De C van CC-cultuur

CC-cultuur. Even uitleggen voor CC barbaren: je kan een mail cc’en naar iemand anders. Dat kun je zo doen dat iedereen het weet, maar je kan het ook zo doen dat niemand het ziet. Dan kies je i.p.v. ‘cc’ voor ‘bc’.

Als je een mail cc’t dan kan dat verschillende redenen hebben. Maar de belangrijkste reden is iemand op de hoogte houden die niet direct bij het gebeuren betrokken is. Is zo’n persoon namelijk lid van bijvoorbeeld een overleggroep, dan plaats je zijn of haar naam gewoon bij het ‘aan-veld’. De status van de personen is dan gelijk.

Dus een ‘cc’ kan onschuldig zijn maar in de meeste gevallen is het dat niet. Is het misbruik maken van macht. Ik heb wel eens een minder plezierig mail ontvangen van bijvoorbeeld een ontevreden of boze klant. Die heeft die mail dan ook nog eens naar mijn  leidinggevende gecc’t. Of een belangrijke mail van je eigen leidinggevende en dan gecc’t naar hun leidinggevende.

Waarom? Om je in te dekken? Zodat jij niet aangesproken kan worden op nalatigheid? Eigenlijk zeg je tegen de persoon naar wie je mailt: ‘nu heb ik je’, ‘reken maar niet dat je hier mee weg komt’, ‘de hele wereld laat ik weten wat jij fout hebt gedaan’. En je laat aan de ‘cc’er’ weten, kijk eens hoe goed ik gehandeld heb, hoe ik die persoon heb aangesproken, doe ik het niet heel goed?’

Ja. Heel goed. Heel flauw en kinderachtig om dat wat je niet alleen af kan onder de vlag van een meerdere te doen. Een echte held is eerlijk en open en zit zeker niet te wachten op een schouderklopje van deze of gene maar wil in contact blijven. Met jou.